Οι τελευταίες βουτιές του Αυγούστου

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί οι τελευταίες αυγουστιάτικες βουτιές στη θάλασσα μού προκαλούν τέτοια μελαγχολία. Θεωρητικώς το καλοκαίρι "κρατάει" στην Ελλάδα και όλο τον Σεπτέμβρη. Κάνει ζέστη, έχει ήλιο και η θάλασσα είναι ακόμη ζεστή. Μόνο που...να, δεν είναι το ίδιο. Όσο είναι ακόμα Αύγουστος, είσαι σε πιο καλοκαιρινή διάθεση. Ο Σεπτέμβρης μοιάζει πολύ μακρινός, κι ας απέχει λιγότερο από μια βδομάδα...

Και ναι, δε λέω, έχει και ο χειμώνας της ομορφιές του. Του λείπει όμως η ξεγνοιασιά, αυτό το "άδειασμα" του μυαλού, που μόνο το καλοκαίρι μπορεί να σου δώσει.

Πλησιάζω την ψάθα μου πιο κοντά στο κύμα και πιάνω το μπλοκ να σκιτσάρω όσο περισσότερο καλοκαίρι μπορώ.

Έπειτα ανοίγω το βιβλίο μου να ξεχαστώ λιγάκι. 

"Μου λείπεις", του Harlan Coben.

Ο τίτλος δανεισμένος από το τραγούδι του Τζον Γουέιτ "missing you". Το ψάχνω στο you tube. Παλιό, αλλά κλασσικό: "I ain't missing you at all. I can lie to myself..."

I can lie to myself λοιπόν. Και θα προσπαθήσω να πειστώ, ότι δε με νοιάζει καθόλου που το καλοκαίρι τελειώνει.
Και που σε λίγο, πολύ λίγο όμως, μπαίνει αδυσώπητα ο Σεπτέμβρης...