Πόσος καιρός πάει από την τελευταία φορά που πιστέψατε σε κάτι με πάθος; Χωρίς να αμφιβάλλετε ούτε λεπτό;
Η μικρή μου κόρη διακατέχεται από μια έντονη αγάπη για την κηπουρική-αδιαμφισβήτητη κληρονομιά από τους παππούδες της. Πριν φύγει για διακοπές, επέμενε να φυτέψει μια πατάτα, αν και κανείς άλλος από την οικογένεια δεν πίστεψε στο πόνημα της. Γυρνώντας από τις διακοπές, μας περίμενε στη γλάστρα ένα ολοζώντανο φυτό πατάτας.
Το οποίο σήμερα είναι κάπως έτσι.
Και κατά πάσα πιθανότητα, στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας, οι πατάτες θα προέρχονται από αυτό ακριβώς το φυτό.
Προσπαθώ να θυμηθώ αν και γω στην ηλικία των 11 χρόνων, πίστευα έτσι απόλυτα στη θετική έκβαση των πραγμάτων, αλλά αδυνατώ. Μάλλον έτσι θα ήταν όμως. Είναι η ηλικία που ορμάς στο κρύο κύμα σαν να βουτάς στο πιο θερμό λουτρό. Που πιστεύεις ότι η κολλητή σου θα είναι φίλη σου για πάντα. Και που κάθε μέρα ξυπνάς με την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε τέλεια. Χωρίς το παραμικρό σύννεφο στον ορίζοντα...
Σημείωση: ο τίτλος της ανάρτησης είναι παράφραση του τίτλου της γνωστής ταινίας με τον Τζίμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ "Eternal Sunshine of the Spotless Mind",
ο οποίος με τη σειρά του προέρχεται από το ποίημα του Άγγλου ποιητή Αλεξάντερ Πόουπ "Eloisa to Abelard".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου