Είχε σεναριογράφο την ίδια τη Ρόουλινγκ. Σκηνοθέτη τον Γέιτς. Στο καστ Τζόνι Ντεπ και Κόλιν Φάρελ, καθώς και απίστευτα εφφέ.
Αλλά...ως φανατική Χάρρυ Πόττερ-όφιλη, απογοητεύτηκα. Παρά τη συμπαθητική αποτύπωση της νεοϋρκέζικης ατμόσφαιρας του 1926, η εξέλιξη της ταινίας ήταν μάλλον ανιαρή και προβλέψιμη. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα: ακόμη και τα μαγικά ξόρκια της Ρόουλινγκ, μοιάζει να έχουν χάσει την παλιά τους δύναμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου