Όταν ξυπνάς με καλή διάθεση...

Και στο τέλος όντως συμβαίνει.
Μόνο που ποτέ δεν είναι μόνο μία.

Violent Femmes: Blister in the Sun

Πρωί, γαλανός ουρανός και red.
I'm high as a kite.

Παράσιτα. Του Bong Joon Ho

Από το τρέιλερ δεν καταλαβαίνεις και πολλά. 

Άλλοι το εκθειάζουν και το θεωρούν αριστούργημα και άλλοι πάλι όχι.

Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα, είναι ότι πρόκειται για μια ταινία που σε κάνει να προβληματίζεσαι: πόσο ευθύνεται η κοινωνία για όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους; Είναι θέμα συνθηκών ή DNA η κακία; Που βρίσκονται τα όρια μεταξύ καλού και κακού; 

Στη μεγαλούπολη της Σεούλ, σε ένα περιβάλλον και έναν πολιτισμό με αρκετές διαφορές από τα αντίστοιχα δυτικά πρότυπα, αναδύονται ξαφνικά απλές πανανθρώπινες ομοιότητες. Οι κατσαρόλες είναι κι εκεί  Fishler. Μόνο που δεν μαγειρεύουν γιουβερλάκια σ' αυτές. Υπάρχουν κι εκεί πλούσιοι και φτωχοί.  Μόνο που το χάσμα μεταξύ τους είναι μεγαλύτερο.  Και προπαντός, δεν είναι ανάγκη να γίνει πυρηνικός πόλεμος για να έρθει το κακό ως την πόρτα σου. 

Ούτε εκεί, ούτε εδώ.

Τέλος, το ποιός ευθύνεται γι αυτό το κακό είναι κάτι που χωρά πολλή συζήτηση. Και είναι μια υπόθεση, πολύ προσωπική ίσως, για τον καθένα.

Σε μια κριτική διάβασα ότι έχει μια χιτσκοκική αύρα. Ίσως.

Αλλά όπως ο Τζόκερ δεν ήταν "Μπάτμαν", έτσι και τα Παράσιτα δεν είναι Χίτσκοκ.

Χωρίς αυτό να αφαιρεί κάτι από την αξία ή την αισθητική της ταινίας.

James Blunt: Cold

Πολύ πρωινό ξύπνημα.
Συνεχόμενο στρες.
Ανάδρομος Ερμής, απογοητεύσεις και κάποια άσχημα νέα.
Πολλή βροχή.

Αλλά ευτυχώς πάντα λίγη ζεστασιά για το τέλος της μέρας.

Phil Collins: I Wish It Would Rain Down

Κάποτε είχαν ρωτήσει τον Φίλ Κόλλινς γι αυτό το τραγούδι. Και αστειεύτηκε, λέγοντας ότι είναι αφιερωμένο στους διάφορους τηλεοπτικούς μετεωρολόγους, που όλο προβλέπουν βροχή και όλο πέφτουν έξω.

Οι δικοί μας έπεσαν μέσα αυτή τη φορά.
Και από όποια πλευρά και να το δεις, η Βικτώρια (όπως δηλώνει και το όνομα της), μάς νίκησε κατά κράτος.

Μπορεί, όπως και ο Φιλ, να επιθυμούμε διάφορα πράγματα ενάντια στα προγνωστικά.
Πρέπει όμως γενικότερα να είναι κανείς πολύ προσεκτικός με τις ευχές και τις επιθυμίες του.
Γιατί κάποιες μέρες, είναι πραγματικά πολύ δύσκολες.

Joker. Καιρός να μπούμε στη θέση του άλλου.

Ευχαριστώ τον Θεό που έχω περάσει εδώ και πολύ καιρό τα δεκαοχτώ, κι έτσι μπόρεσα να δω την ταινία.
Γιατί ούτως ή άλλως, μου άρεσαν πάντα οι εναλλακτικές αναγνώσεις στα πράγματα.

Καταπληκτική ως ταινία, καθηλωτικός ο Χοακίν Φοίνιξ και, κατά τη γνώμη μου πάντα, εξαιρετική η ματιά του σκηνοθέτη Τοντ Φίλιπς.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι μια ταινία που σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο καλό εμπεριέχει το κακό και αντίστροφα.
Το γιν και το γιανκ της σύγχρονης ζωής, δοσμένα μέσα απ' το παραμύθι,  περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία "παράγει" την αθλιότητα. Υπάρχει λόγος που ο Τζόκερ είναι από την πλευρά του κακού.
Ο ίδιος τον αποκαλύπτει on camera, λίγο πριν το φινάλε της ταινίας:
"Κανείς πια δεν μπαίνει στη θέση του άλλου".

Και δυστυχώς αυτή η διαπίστωση είναι πιο σκληρή κι απ' την πιο σκληρή σκηνή της ταινίας.

Σχεδία

Δεν το κρύβω ότι πολλές φορές είχα δει τους πωλητές με τα κόκκινα γιλέκα στον δρόμο. Αλλά, λίγο η έλλειψη χρόνου, λίγο η επιφυλακτικότητα, δεν είχε τύχει να αγοράσω το περιοδικό.
Δεν το λέω για να δικαιολογηθώ, το ξέρω ότι θα έπρεπε να είχα αφιερώσει έστω λίγα λεπτά για να ρωτήσω ή για να μπω στο σάιτ της σχεδίας https://www.shedia.gr/.

Κάλλιο αργά βέβαια, παρά ποτέ.
Μια φίλη μού χάρισε το τεύχος Νοεμβρίου και-τί να πω; Ωραία, ενδιαφέροντα θέματα, από διάφορους τομείς της κοινωνικής, πολιτιστικής, αλλά και πολιτισμικής ζωής, όμορφα δοσμένα με τέτοιο τρόπο, ώστε, ακόμη κι αν διαφωνείς, να σκέφτεσαι εποικοδομητικά και όχι αντιθετικά.
Και πάνω απ'όλα είναι για καλό σκοπό.
Από δω και πέρα θα γίνω, ασυζητητί, φανατική αναγνώστρια.

Promise.

Rita Calypso: Dia Das Rosas (I Think Of You)

Δεν υπήρχε στη σκέψη μου.
Άργησε λίγο, αλλά να που ήρθε.
Το κρύο του Νοέμβρη είναι εδώ.
Δυστυχώς.

When the morning is cold 
and the wind chills my heart...