Από το τρέιλερ δεν καταλαβαίνεις και πολλά.
Άλλοι το εκθειάζουν και το θεωρούν αριστούργημα και άλλοι πάλι όχι.
Αυτό που μπορώ να πω σίγουρα, είναι ότι πρόκειται για μια ταινία που σε κάνει να προβληματίζεσαι: πόσο ευθύνεται η κοινωνία για όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους; Είναι θέμα συνθηκών ή DNA η κακία; Που βρίσκονται τα όρια μεταξύ καλού και κακού;
Στη μεγαλούπολη της Σεούλ, σε ένα περιβάλλον και έναν πολιτισμό με αρκετές διαφορές από τα αντίστοιχα δυτικά πρότυπα, αναδύονται ξαφνικά απλές πανανθρώπινες ομοιότητες. Οι κατσαρόλες είναι κι εκεί Fishler. Μόνο που δεν μαγειρεύουν γιουβερλάκια σ' αυτές. Υπάρχουν κι εκεί πλούσιοι και φτωχοί. Μόνο που το χάσμα μεταξύ τους είναι μεγαλύτερο. Και προπαντός, δεν είναι ανάγκη να γίνει πυρηνικός πόλεμος για να έρθει το κακό ως την πόρτα σου.
Ούτε εκεί, ούτε εδώ.
Τέλος, το ποιός ευθύνεται γι αυτό το κακό είναι κάτι που χωρά πολλή συζήτηση. Και είναι μια υπόθεση, πολύ προσωπική ίσως, για τον καθένα.
Σε μια κριτική διάβασα ότι έχει μια χιτσκοκική αύρα. Ίσως.
Αλλά όπως ο Τζόκερ δεν ήταν "Μπάτμαν", έτσι και τα Παράσιτα δεν είναι Χίτσκοκ.
Χωρίς αυτό να αφαιρεί κάτι από την αξία ή την αισθητική της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου