Ευχαριστώ τον Θεό που έχω περάσει εδώ και πολύ καιρό τα δεκαοχτώ, κι έτσι μπόρεσα να δω την ταινία.
Γιατί ούτως ή άλλως, μου άρεσαν πάντα οι εναλλακτικές αναγνώσεις στα πράγματα.
Καταπληκτική ως ταινία, καθηλωτικός ο Χοακίν Φοίνιξ και, κατά τη γνώμη μου πάντα, εξαιρετική η ματιά του σκηνοθέτη Τοντ Φίλιπς.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Είναι μια ταινία που σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο καλό εμπεριέχει το κακό και αντίστροφα.
Το γιν και το γιανκ της σύγχρονης ζωής, δοσμένα μέσα απ' το παραμύθι, περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία "παράγει" την αθλιότητα. Υπάρχει λόγος που ο Τζόκερ είναι από την πλευρά του κακού.
Ο ίδιος τον αποκαλύπτει on camera, λίγο πριν το φινάλε της ταινίας:
"Κανείς πια δεν μπαίνει στη θέση του άλλου".
Και δυστυχώς αυτή η διαπίστωση είναι πιο σκληρή κι απ' την πιο σκληρή σκηνή της ταινίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου