Flag Counter

Κυριακή 6 Μαρτίου 2022

Θέλω να γυρίσω στα παλιά

 


Θέλω να γυρίσω στα παλιά. 

Και δεν εννοώ ότι μου λείπουν οι εποχές του que te la pongo, καμία σχέση. 

Αλλά μου λείπουν εκείνες οι μέρες, που οι μάσκες ήταν μόνο για πάρτι.  Τότε που οι μόνοι βομβαρδισμοί που μας απειλούσαν, ήταν από κομφετί.

Τότε που σχεδιάζαμε οικογενειακές καθαροδευτεριάτικες αποδράσεις στη Βαρυμπόμπη, με χαρταετούς και πάνινες καρέκλες με ελατήρια.

Θα συμφωνήσω φυσικά, ότι αυτές οι τελευταίες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι οι μόνες: οι αποκριάτικες μάσκες, έγιναν χειρουργικές. Τα κομφετί, βόμβες. Η Βαρυμπόμπη, κάρβουνο.

Και γω νοσταλγώ τις εποχές, που υπήρχε αρκετός ουρανός ελεύθερος για όλους τους χαρταετούς της γης.

Ένας Έλληνας στο Edo

 


Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού ζει μόνιμα, εδώ και πολλά χρόνια, στο Τόκιο. Είναι καθηγητής φυσικής, του αρέσει όμως πολύ στον ελεύθερο χρόνο του να τριγυρνά στις γειτονιές της μεγαλούπολης, να φωτογραφίζει στιγμές, να μαθαίνει (και στη συνέχεια να μοιράζεται) ιστορίες, θρύλους κ παραδόσεις από την παλιά, αλλά και τη σύγχρονη Ιαπωνία.
Οι ιστορίες-μικρά κεφάλαια του βιβλίου είναι αυτόνομες, διαβάζονται πολύ ευχάριστα κ εκεί μπορείς να βρεις τα πάντα: το σύγχρονο Τόκιο, "παντρεμένο" με το παλιό Edo. Ιστορίες παράξενες, πολύ αστείες ή πολύ θλιβερές, ιστορίες καθημερινές, ιστορίες μεταφυσικές, ιστορίες ερωτικές, άλλες με αίσιο τέλος και άλλες υπέροχα στοιχειωμένες. Ένα "ζωντανό" αναγνωστικό ταξίδι στην Ιαπωνία του χθες και του σήμερα.

ΥΓ: διαβάζοντας το, συχνά θα μπείτε στον πειρασμό να διαβάσετε κάποια ιστορία και σε άλλους. Οι δικοί μου γελούν ακόμη,  όταν θυμούνται τη διήγηση της σελίδας 44.
ΥΓ2: όπως είπα και στον ίδιο κατ' ιδίαν, ο Stelios Steriteri Prezerakos πήγε πρώτος στην Ιαπωνία. Γι αυτό και πρόλαβε το παρατσούκλι "Steriteri". Έτσι, αν ποτέ καταφέρω να πάω και γω, για μένα μένει μόνο το Steste. Που, επιπλέον, θυμίζει και μάρκα απορρυπαντικού 😂 (βλ.σελ 64).
ΥΓ3: ακολουθώντας τον χρυσό κανόνα "ένα βιβλίο στην τσάντα, ένα στο κομοδίνο", διάβασα το συγκεκριμένο μαζί με το "Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία-Κίνα", του Καζαντζάκη. Είχε τρομερό ενδιαφέρον η οπτική δύο Ελλήνων στο Edo, με σχεδόν 100 χρόνια διαφορά.