Ιππικός όμιλος Κουβαρά

Ένας πολύ όμορφος χώρος για όλους, ακόμη και για όσους η εμπειρία τους σχετικά με τα άλογα περιορίζεται στο καρουζέλ των παιδικών τους χρόνων.

Υπάρχει η δυνατότητα μαθημάτων για αρχάριους και προχωρημένους, στο στάβλο φιλοξενούνται εκτός από  άλογα και άλλα ζώα (καμήλες για παράδειγμα), ενώ το καφέ λειτουργεί από νωρίς το απόγευμα έως αργά το βράδυ. 

Στα συν η παιδική χαρά, ο παιδότοπος με τα φουσκωτά και η ευρυχωρία για ποδήλατο ή πατίνια. Α! Και επειδή η άσκηση ανοίγει την όρεξη, οι λιχουδιές της κουζίνας θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο!

Μού λείπεις. Του Harlan Coben

Είναι δυνατόν σε κάτι τόσο νέο, όσο οι γνωριμίες μέσω διαδικτύου, να βρεις κομμάτια από το οριστικά χαμένο παρελθόν σου; Κι αν είναι όλα τόσο ασφαλή, όσο ισχυρίζονται κάποιοι, γιατί η ηρωίδα νιώθει ένα θανάσιμο κίνδυνο να την απειλεί; Ένας χαμένος έρωτας, μια παλιά δολοφονία που έχει φυσικό αλλά όχι ηθικό αυτουργό, και οι ανθρώπινες σχέσεις μέσω των social media σε κάτι παραπάνω από 500 σελίδες αστυνομικής δράσης, που σου κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία. Πολύ καλή πλοκή και ανατρεπτικό τέλος. Επίσης, εξαιρετική μετάφραση από τον Αύγουστο Κορτώ. Εκδόσεις Μεταίχμιο (pocket).

Βροχή μου...

Κάπως νωρίς τα πρωτοβρόχια φέτος.
Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, ο Σεπτέμβρης τούτη τη χρονιά μοιάζει σαν να μπήκε από τα τέλη Ιουλίου...

Pink Floyd: Time

Δεν έτυχε...

Δεν μου έτυχε ποτέ, ποτέ ως τώρα ξανά, να πιω τον πρωινό καφέ μου παρέα με το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Αρχή της εβδομάδας, συντροφιά με τη μεγαλύτερη πανσέληνο του χρόνου...

Σωκράτης Μάλαμας: Το γράμμα

Κυριακάτικες μελαγχολίες...

Οι τελευταίες βουτιές του Αυγούστου

Προσπαθώ να καταλάβω γιατί οι τελευταίες αυγουστιάτικες βουτιές στη θάλασσα μού προκαλούν τέτοια μελαγχολία. Θεωρητικώς το καλοκαίρι "κρατάει" στην Ελλάδα και όλο τον Σεπτέμβρη. Κάνει ζέστη, έχει ήλιο και η θάλασσα είναι ακόμη ζεστή. Μόνο που...να, δεν είναι το ίδιο. Όσο είναι ακόμα Αύγουστος, είσαι σε πιο καλοκαιρινή διάθεση. Ο Σεπτέμβρης μοιάζει πολύ μακρινός, κι ας απέχει λιγότερο από μια βδομάδα...

Και ναι, δε λέω, έχει και ο χειμώνας της ομορφιές του. Του λείπει όμως η ξεγνοιασιά, αυτό το "άδειασμα" του μυαλού, που μόνο το καλοκαίρι μπορεί να σου δώσει.

Πλησιάζω την ψάθα μου πιο κοντά στο κύμα και πιάνω το μπλοκ να σκιτσάρω όσο περισσότερο καλοκαίρι μπορώ.

Έπειτα ανοίγω το βιβλίο μου να ξεχαστώ λιγάκι. 

"Μου λείπεις", του Harlan Coben.

Ο τίτλος δανεισμένος από το τραγούδι του Τζον Γουέιτ "missing you". Το ψάχνω στο you tube. Παλιό, αλλά κλασσικό: "I ain't missing you at all. I can lie to myself..."

I can lie to myself λοιπόν. Και θα προσπαθήσω να πειστώ, ότι δε με νοιάζει καθόλου που το καλοκαίρι τελειώνει.
Και που σε λίγο, πολύ λίγο όμως, μπαίνει αδυσώπητα ο Σεπτέμβρης...

Γιώργος Γιώτης: 3 στο κόκκινο

Η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται στο σήμερα, ο τρόπος γραφής του όμως θυμίζει φιλμ νουάρ του '50. Τι είναι αυτό που στοιχειώνει τα όνειρα του Μάρκου Πολίτη; Ποιος απειλεί την οικογένεια του; Ποιο ρόλο παίζει ο πρώην πεθερός του; Και για ποιο λόγο η υπαστυνόμος Μαρίνα Πασπάτη έχει γίνει η σκιά του;

Ένα κόκκινο Φορντ που εμφανίζεται ξαφνικά στους δρόμους της Σύρου, η απέλπιδη προσπάθεια του ήρωα για μια νέα ζωή και το παρελθόν που επηρεάζει ανεπανόρθωτα το παρόν συνθέτουν αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, με φόντο τα καλντερίμια της Ερμούπολης.

Ο συγγραφέας πρωτοεμφανιζόμενος και, χωρίς αμφιβολία, πολλά υποσχόμενος.

Από τις εκδόσεις Σ.Δ.

Μίλτος Πασχαλίδης: Υπνόσακος

"...το σκοτάδι του ενός
δυο μαζί το κάνουν φως..."

Τατιάνα Αβέρωφ: Δέκα ζωές σε μία

Το βιβλίο έπεσε στα χέρια μου τυχαία και, το ομολογώ, δεν είναι από αυτά που θα διάλεγα να αγοράσω. Ούτε με ενθουσίασε ο τρόπος γραφής-ίσως όμως είναι και θέμα γούστου. 

Αλλά όποιος διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, μαθαίνει πολλά πράγματα:

α) για την ιστορία της Ελλάδας, που συνήθως δεν αναφέρονται πουθενά

β) για την ιστορία του Μετσόβου και των δύο ιστορικών οικογενειών της (Αβέρωφ και Τοσίτσα)

γ) για τον αιώνιο άδικο διαχωρισμό των πολιτών αυτής της χώρας σε "δεξιούς" και "αριστερούς". 

Όπως έλεγε και ο ίδιος ο Αβέρωφ, "...πιο εύκολα θα συννενοούμαστε αν δεν λέγαμε οτι ο τάδε είναι σοσιαλιστής ή αστός, δεξιός ή αριστερός, αλλά αν λέγαμε ότι ο δείνα έχει καλοσύνη ή κακία, είναι συνεπής ή ασταθής, είναι δημιουργικός ή πλαδαρός. Θα ήμαστε τότε σε πολύ ασφαλέστερο έδαφος και πολλοί "σοσιαλιστές" θα έβγαιναν αναίσχυντοι μικρο- ή μεγαλο-αστοί..."

Και κάτι άλλο που μου έκανε φοβερή εντύπωση: το ξέρατε ότι ο διάσημος οίκος Bulgari ιδρύθηκε από τον Σωτήρη Βούλγαρη, "που ξεκίνησε από την Παραμυθιά το 1880 με μόνα  εφόδια την τέχνη του ασημουργού και την εργατικότητα του";

The Cure: Friday I'm In Love

Saturday wait! and Sunday always comes too late...

It's Friday! I'm in love!!!

"Από ένα τίποτα..."

Νίκος Θέμελης: Η Αναλαμπή

Το τρίτο μέρος της τριλογίας του Νίκου Θέμελη αναφέρεται στη ζωή της πρωτεύουσας τα πρώτα σαράντα χρόνια του 20ού αιώνα. Η αναζήτηση της ταυτότητας της αστικής τάξης μέσα στη δίνη των πολιτικών εξελίξεων και του Εθνικού διχασμού, η μεταμόρφωση της Αθήνας και η αλλαγή του τρόπου ζωής των κατοίκων της, περιγράφονται παράλληλα με τη ζωή του Στέφανου, γόνου εύπορης αστικής αθηναϊκής οικογένειας.

Η συγκεκριμένη έκδοση του Μεταίχμιου περιλαμβάνει και την "Αναζήτηση" και την "Ανατροπή", τα δύο άλλα μυθιστορήματα της τριλογίας, τα οποία μπορούν να διαβαστούν και μεμονωμένα, καθώς υπάρχουν κοινοί χαρακτήρες, οι ιστορίες όμως κινούνται ανεξάρτητα.

Καλή επιλογή για ταξίδι στο παρελθόν του ελληνισμού, που σε κάποια σημεία θυμίζει ανηλεώς το παρόν...

Γιάννης Κότσιρας: Πρωινό τσιγάρο

"Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή..."

Petànque

Αν βαρεθήκατε τη γκρίνια "και τώρα τι θα κάνουμε;" που συνήθως ακούγεται σε κάθε οικογενειακή βόλτα, μπορείτε να δοκιμάσετε το petànque. 

Η ονομασία του είναι γαλλική, οι Ιταλοί το αποκαλούν bocce, οι Άγγλοι bowls. Στην Ελλάδα το γνωρίζουν ελάχιστοι (και δεν έχει και ελληνική ονομασία-ίσως θα μπορούσαμε να το πούμε "εδαφοσφαίριση", δεν ξέρω), είναι όμως  αρκετά  παλιό παιχνίδι.

Λεγεται πως  οι ρίζες του φθάνουν μέχρι τους Ρωμαϊκούς χρόνους. Πώς παίζεται; Η οικογένεια χωρίζεται στα δύο, κάθε ομάδα έχει από τρεις σιδερένιες μπάλες και προσπαθεί να τις ρίξει όσο το δυνατόν πιο κοντά στο ξύλινο μικρό μπαλάκι, που εμπεριέχεται σχεδόν σε κάθε σετ. 

Βγαίνει και σε παιδική έκδοση, με πιο ελαφριές μπάλες, ενώ τώρα πια υπάρχουν και μαγαζιά στην Ελλάδα που έχουν όλα τα απαραίτητα (μέχρι και μαγνήτη για να μη σκύβεις να μαζεύεις τις μπάλες). Δεν κοστίζει πάνω από 20€, ένα παιχνίδι μπορεί να πραγματοποιηθεί σε οποιοδήποτε πάρκο και είναι μια καλή εναλλακτική για να ξεφύγετε από "τα ίδια και τα ίδια".

Μόνο που η χαμένη ομάδα, αναγκαστικά, κερνάει τα σουβλάκια μετά!

Σκοπευτήριο Καισαριανής

Εκτός από τόπος θυσίας και μνήμης, το άλσος του Σκοπευτηρίου Καισαριανής αποτελεί και έναν πολύτιμο πνεύμονα πρασίνου. 

Όμορφος χώρος για περίπατο, παιδική χαρά για τα πιο μικρά παιδιά και αρκετή δροσιά, ακόμη και τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού.

Αν εξαιρέσεις τα σκουπίδια κατά τόπους-όχι παντού-και τα υπερβολικά πολλά σκυλιά, είναι ιδανικό για όλη την οικογένεια.

Ισίδωρος Ζουργός: Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο

Η Ευρώπη του 17ου αιώνα μέσα από τα μάτια του Ματίας Αλμοσίνο-ενός κρυπτοεβραίου θεραπευτή, ο οποίος δεν είναι μόνο γιατρός, αλλά και φιλόσοφος, πλάνητας στοχαστής και αμφισβητίας της δεδομένης γνώσης. Από μικρός μετακινείται συνεχώς από τις περιοχές της Respublica Christiana σε εκείνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλάζοντας αναγκαστικά θρησκευτική και φυλετική ταυτότητα προκειμένου να επιβιώσει.

Με το γνώριμο ύφος του Ζουργού, λεπτομερείς ζωντανές περιγραφές συναρπάζουν: της καθημερινής ζωής, των τοπίων, των μεγάλων "αστικών" κέντρων: Βενετία, Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Λονδίνο. Η επιστήμη έρχεται σε σύγκρουση με τις άτεγκτες θέσεις της εκκλησίας, η πρόοδος της Δύσης σε αντιπαράθεση με τη βαρβαρότητα της Ανατολής.

Πολύ καλή επιλογή, από τις εκδόσεις Πατάκη.

Lionel Shriver: Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν

Πώς θα μπορούσε κανείς να περιγράψει ένα τέτοιου είδους βιβλίο; Σίγουρα προκαλεί προβληματισμό: το θέμα του είναι πολύ ευαίσθητο και, αν είσαι έστω και  ελάχιστα ενοχικός γονιός, σε συγκλονίζει.

Ένα προβληματικό παιδί γεννιέται ή γίνεται; Ποιες ευθύνες φέρουν οι γονείς; Τι μπορεί να έφταιξε; Και πως μπορεί να δικαιολογηθεί για το όποιο παιδί η αποτρόπαιη πράξη της δολοφονίας αθώων συμμαθητών μέσα στο ίδιο το σχολείο;

Δεν είναι και το πιο ευχάριστο βιβλίο για παραλία. Επίσης ο τρόπος ανατροφής που περιγράφεται-καθαρά αμερικάνικος-απέχει πολύ από τον "ελληνικό" τρόπο που μεγαλώνει ένα παιδί. Και, δεν ξέρω, το γεγονός ότι η ίδια η συγγραφέας δεν είναι μητέρα νομίζω ότι παίζει κάποιο ρόλο...

Όχι πολύ κακή επιλογή, αλλά μην το προτιμήσετε αν θέλετε κάτι "χαλαρό λόγω διακοπών"!

Η αιώνια λιακάδα ενός εντεκάχρονου μυαλού

Πόσος καιρός πάει από την τελευταία φορά που πιστέψατε σε κάτι με πάθος; Χωρίς να αμφιβάλλετε ούτε λεπτό;

Η μικρή μου κόρη διακατέχεται από μια έντονη αγάπη για την κηπουρική-αδιαμφισβήτητη κληρονομιά από τους παππούδες της. Πριν φύγει για διακοπές, επέμενε να φυτέψει μια πατάτα, αν και κανείς άλλος από την οικογένεια δεν πίστεψε στο πόνημα της. Γυρνώντας από τις διακοπές, μας περίμενε στη γλάστρα ένα ολοζώντανο φυτό πατάτας. 

Το οποίο σήμερα είναι κάπως έτσι.

Και κατά πάσα πιθανότητα, στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας, οι πατάτες θα προέρχονται από αυτό ακριβώς το φυτό.

Προσπαθώ να θυμηθώ αν και γω στην ηλικία των 11 χρόνων, πίστευα έτσι απόλυτα στη θετική έκβαση των πραγμάτων, αλλά αδυνατώ.  Μάλλον έτσι θα ήταν όμως. Είναι η ηλικία που ορμάς στο κρύο κύμα σαν να βουτάς στο πιο θερμό λουτρό. Που πιστεύεις ότι η κολλητή σου θα είναι φίλη σου για πάντα. Και που κάθε μέρα ξυπνάς με την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε τέλεια. Χωρίς το παραμικρό σύννεφο στον ορίζοντα...

Σημείωση: ο τίτλος της ανάρτησης είναι παράφραση του τίτλου της γνωστής ταινίας με τον Τζίμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ "Eternal Sunshine of the Spotless Mind", 

ο οποίος με τη σειρά του προέρχεται από το ποίημα του Άγγλου ποιητή Αλεξάντερ Πόουπ  "Eloisa to Abelard".

Κοινός παρονομαστής

Ταινία του Σωτήρη Τσαφούλια, με μια θεατρική οπτική, ιδανική για "θερινό σινεμά βεράντας". Όπως αναφέρεται και στο τρέιλερ, είναι ένα φιλμ για τους άντρες, που πρέπει να δουν όλες οι γυναίκες. 

Εξαιρετικοί οι Κυριακίδης, Χαραλαμπίδης και Δαδακαρίδης, την παράσταση όμως κλέβει ο Αντώνης Αντωνίου, ως θυμόσοφος

καφετζής του χωριού. Οι ανθρώπινες σχέσεις στο επίκεντρο των συζητήσεων, οι οποίες προκαλούν όχι μόνο γέλιο, αλλά και προβληματισμό και βαθιά συγκίνηση.

Michel Bussi: Τρία μαύρα νούφαρα

Το Ζιβερνί είναι ένα μικρό χωριό 65 χιλιόμετρα από Παρίσι, όπου έζησε και δημιούργησε για πολλά χρόνια ο Κλωντ Μονέ. Δεν είναι τυχαίο, ότι για  περίπου τριάντα χρόνια αποτύπωνε στον καμβά τα νούφαρα της λίμνης του σπιτιού του, δημιουργώντας πάνω από 200 πίνακες, τις περίφημες Νυμφαίες του.

Μετά το θάνατο του, και μέχρι σήμερα, αυτό το μικρό χωριό της Νορμανδίας αποτελεί πόλο έλξης, όχι μόνο για επίδοξους ζωγράφους, αλλά και για κάθε τουρίστα που αγαπά την τέχνη. Μπορεί σε ένα τέτοιο ειδυλλιακό μέρος, να φωλιάσει το έγκλημα; Ποιος σκότωσε τον πλούσιο γιατρό του χωριού; Ποιο ρόλο παίζουν στην ιστορία η εντεκάχρονη Φανέτ, η όμορφη δασκάλα του χωριού και η γριά "μάγισσα" που κατοικεί στον μύλο, πλάι στο ρέμα; Και τελικά, υπάρχουν οι περίφημες "μαύρες νυμφαίες", που φημολογείται ότι ζωγράφισε ο Μονέ πριν πεθάνει;

Αριστοτεχνική πλοκή που σε κρατάει σε αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα τοπία του Ζιβερνί περιγράφονται από τον Μισέλ Μπισί με τόσες λεπτομέρειες και τόσο ζωντανά, που σε προκαλούν να ψάξεις την αποτύπωση τους στον καμβά του μεγάλου ζωγράφου.

Και παρόλο που προτιμώ τα έργα των λεγόμενων μετα-ιμπρεσσιονιστικών ζωγράφων (όπως ο Βαν Γκογκ και ο Τουλούζ Λοτρέκ), το βιβλίο στάθηκε αφορμή να κοιτάξω με μια άλλη ματιά τους πίνακες του Μονέ.

Creep - Vintage Postmodern Jukebox Radiohead Cover ft. Haley Reinhart

You 're so very special,

I wish I was special...

Εκτέλεση που αξίζει πραγματικά, αν και η πρωτότυπη των Radiohead είναι, κατά τη γνώμη μου, ασυναγώνιστη.

Φανταστικά ζώα και πού βρίσκονται

Είχε σεναριογράφο την ίδια τη Ρόουλινγκ. Σκηνοθέτη τον Γέιτς. Στο καστ Τζόνι Ντεπ και Κόλιν Φάρελ, καθώς και απίστευτα εφφέ.

Αλλά...ως φανατική Χάρρυ Πόττερ-όφιλη, απογοητεύτηκα. Παρά τη συμπαθητική αποτύπωση της νεοϋρκέζικης ατμόσφαιρας του 1926, η εξέλιξη της ταινίας ήταν μάλλον ανιαρή και προβλέψιμη. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα: ακόμη και τα μαγικά ξόρκια της Ρόουλινγκ, μοιάζει να έχουν χάσει την παλιά τους δύναμη.

Στέφανος Δάνδολος: Ιστορία χωρίς όνομα

"Το ξέρω πως είμαι τρελή-μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει..."

Βασισμένο στα ημερολόγια και τις επιστολές της Πηνελόπης Δέλτα προς τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Ίωνα Δραγούμη, το μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου αποτυπώνει την πορεία της μεγάλης συγγραφέως από το πάθος στην απώλεια και από τον ανεκπλήρωτο έρωτα στη δημιουργία. 

Θα δημιουργούσε άραγε με τον ίδιο τρόπο, αν η ζωή της ήταν διαφορετική; Αν είχε επιλέξει, όχι το καθήκον προς την οικογένεια, αλλά το δρόμο της καρδιάς;

Είναι εντυπωσιακό το ότι, φθάνοντας στην τελευταία σελίδα, σε κατακλύζει η επιθυμία να ξαναρίξεις μια ματιά στον "Μάγκα", στον "Τρελαντωνη" και στα "Μυστικά του βάλτου"...

Από τις εκδόσεις Ψυχογιός. 

Και μετά τις διακοπές, τι?

Γυρνάς από τις διακοπές και σε υποδέχεται η άδεια πόλη, με δρόμους έρημους-βγαλμένους λες από μυθιστόρημα του King-όλους τους φίλους σου να λείπουν και, όχι ρε γαμώτο, δεν μπορεί! Η αγαπημένη σου πιτσαρία κλειστή; Τι γίνεται τώρα;

Έχει και τα καλά της η υπόθεση: 

1. Παντού άδεια πάρκινγκ

2. Υπέροχη ησυχία, αφού λείπουν και οι απέναντι που αντί για παιδιά έχουν θηρία

3. Μπορείς να πεταχτείς για μπάνιο στις κοντινές παραλίες

4. Μπορείς πάντα να συνεχίσεις τις διακοπές σαν τουρίστας στην ίδια σου την πόλη

5. Μπορείς να επιστρέψεις στη δουλειά φορώντας σαγιονάρες και μαγιώ μέσα από τα ρούχα.

Και προπαντός, όχι στεναχώριες. Το καλοκαίρι του 19 έρχεται. Που θα πάει; Ένας χρόνος είναι, θα περάσει.

Φίλα με...

"Φίλα με, σαλπάρω και χάνομαι
Κοίτα με, πετώ να σε βρω.
Στην καρδιά, τον πόνο να σβήσεις, εδώ.
Φίλα με, να δεις πως αισθάνομαι
Κοίτα με, με πόθο να ζω
Στο κορμί σημάδια ν’ αφήσεις, εδώ.

Μη μου  μιλάςγια τα παλιά
Είναι τόσα τα καρφιά κι ο σεβντάς μια φυλακή..."

Αχλάδι

Περίπου στη μέση της διαδρομής Θεσσαλονίκη-Αθήνα βρίσκεται το Αχλάδι, ένα μικρό ψαροχώρι, που προσφέρεται για ένα διάλειμμα δροσιάς και ξεκούρασης. 

Η παραλία έχει πεντακάθαρα νερά και είναι πολύ ήσυχη, ενώ στο ταβερνάκι της μπορείτε να απολαύσετε υπέροχη καραβιδομακαρονάδα και ολόφρεσκο ψάρι.

Μια μικρή ανάπαυλα για το ταξίδι του γυρισμού, που κάνει τις διακοπές να κρατήσουν λιιιίγο παραπάνω!

Camilla Lackberg: Το παιδί από τη Γερμανία

Σκανδιναβικό αστυνομικό, από το σουηδικό θηλυκό αντίπαλο δέος του Jo Nesbo, την Camilla Läckberg. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε έκδοση pocket που το καθιστά ιδανικό για την παραλία.

Γρήγορη πλοκή που δεν κουράζει, ανάλαφρο-όσο μπορεί να είναι ένα τέτοιου είδους βιβλίο-και με ικανοποιητικό τέλος. 

Θεσσαλονίκη: Άνω πόλη, Γεντί Κουλέ

Στα σοκάκια της Άνω πόλης νιώθει κανείς πως ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Καλντερίμια, χαμηλά σπίτια και στην κορυφή τα "Κάστρα". Ο Πύργος Τριγωνίου, τα παλιά τείχη και το πολυτραγουδισμένο Γεντί Κουλέ, το Επταπύργιο.

Φορτισμένο με μνήμες προξενεί δέος στον επισκέπτη. 

Τα στενά κελιά της απομόνωσης αυτόν τον καιρό φιλοξενούν μια εικαστική έκθεση μοντέρνας τέχνης.

Επισκέψιμο μόνο ως τις 3μμ.

Θεσσαλονίκη: Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα

Στεγασμένο σε κτίριο του Τσίλερ, το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα παρέχει την ευκαιρία στους επισκέπτες να δουν εκθέματα που εντυπωσιάζουν.

Προσωπικά αντικείμενα του Παύλου Μελά, το φορείο πάνω στο οποίο μεταφέρθηκε το νεκρό σώμα του, το γραφείο που χρησιμοποιούσε ο Έλληνας πρόξενος όσο καιρό το κτίριο λειτουργούσε ως προξενείο και πολλά άλλα.

Εντυπωσιακά επίσης τα διοράματα που απεικονίζουν διάφορα γεγονότα του Μακεδονικού Αγώνα. 

Στον κάτω όροφο, τα διοράματα είναι με κούκλες σε φυσικό μέγεθος. Ειδικά για τα παιδιά, η δύναμη της εικόνας καταλυτική. Γιατί, ως γνωστόν, λαός που δεν ξέρει την ιστορία του, είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει...