Flag Counter

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2019

Γιάννης Ξανθούλης: Το ροζ που δεν ξέχασα


Μια γλυκόπικρη, μελαγχολική ιστορία, που την αφηγείται με ανάλαφρο ύφος ο ήρωας του μυθιστορήματος, και που τη βίωσε τη δεκαετία του '60 ως παιδί μεσοαστών στην αναπτυσσόμενη πρωτεύουσα.
Ως ενήλικας, οδηγός ταξί νυχτερινής βάρδιας στην Αθήνα του '90 πια, κάνει με αμέτρητα φλας μπακ στην παιδική και εφηβική του ηλικία έναν απολογισμό: οι τεταμένες σχέσεις των γονιών του, ο πρόωρος θάνατος της μητέρας του, η ζωή με τη γιαγιά του και οι σχέσεις της οικογένειας του με τα τριαντάφυλλα συνθέτουν με έναν περίπλοκο τρόπο όλο το ροζ της ζωής του, που θέλει, αλλά δεν μπορεί να ξεχάσει.
Κι ας ζει τώρα πια μέσα στις πολλές αποχρώσεις του κίτρινου: πορτοκάλι, νεράντζι, λεμόνι, μανταρίνι...
Ο ταξιτζής του Σκορτσέζε, στην Αθήνα του κάποτε, γύρω από Πολωνούς μετανάστες που ψάχνουν-αντίθετα από εκείνον-μια καλύτερη ζωή.

Λίγο μελαγχολικό, αλλά στο τέλος σε κερδίζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου