"...δε μ' αγαπούσε. Ή τουλάχιστον δε μ' αγαπούσε όσο εγώ.
Το ήξερα πάντα. Δε με πειράζει, αυτά συμβαίνουν.
Σπάνια οι αγάπες συμβαδίζουν. Οι έρωτες ακόμα σπανιότερα...
...Κι ο καθένας από μας ζει στο βυθό του."
Συγγραφέας του βιβλίου ο γνωστός δημιουργός, τον οποίο, παρεπιπτόντως, αγαπώ ιδιαιτέρως.
Το απόσπασμα είναι μάλλον παραπλανητικό, αφού δεν πρόκειται για "love story". Θα το κατέτασσα μάλλον στην κατηγορία του ψυχολογικού θρίλερ. Μου άρεσε όμως πολύ και με εξέπληξε ακόμη περισσότερο.
Δηλαδή: το αγόρασα γιατί είναι του Μίλτου.
Το συστήνω όμως, γιατί αξίζει.
ΥΓ: δεν κρύβω ότι βρήκα στο μυθιστόρημα πολλά κομμάτια του εαυτού μου. Η περιγραφή των σπουδών στη φιλοσοφική, της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου, των Κρητικών και του τρόπου της ζωής τους, όλα σαν κάτι να μου θύμιζαν...Ακόμη και το όνομα του σπιτονοικοκύρη του Μπιλ, του ήρωα του βιβλίου.
Πιο πολύ όμως χάρηκα το κομμάτι στο τέλος, για τη Μελίνα Μερκούρη.
Γιατί δεν πίστευα ότι υπάρχει κόσμος, που ενστερνίζεται τις ίδιες απόψεις με μένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου