Καμιά φορά αναρωτιέμαι: θα ήταν όλα στη ζωή μας καλύτερα, αν η προεκλογική περίοδος κρατούσε τέσσερα χρόνια;
Θα μπορούσε να κρατήσει σε εγρήγορση του ιθύνοντες;
Ή απλά είναι στο DNA μας οι κινήσεις απελπισίας της τελευταίας στιγμής;
Κοιτάζοντας τον μισοφτιαγμένο δρόμο, που προσπαθεί να απαλλαγεί από τις τρύπες του, μού ήρθε στο μυαλό το τραγούδι του ομώνυμου συγκροτήματος.
Και σίγουρα δεν είμαι η μόνη.
Δεν είμαι μόνος
Δεν είμαι ο μόνος
Όλα είναι δρόμος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου