Δημοσθένης Παπαμάρκος: Γκιακ

"Τώρα, βλέπεις, γινήκαμε όλοι διαόλοι. Σκιάξαμε και τα δαιμόνια".

Η νοσηρότητα της ανθρώπινης φύσης, που όμως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της, δοσμένη από ανθρώπους που πολέμησαν στη Μικρασιατική εκστρατεία. Οι ιστορίες δεν εκτυλίσσονται αναγκαστικά στο πεδίο της μάχης: οι περισσότερες λαμβάνουν χώρα αλλού και με πολλά χρόνια διαφορά.
Γκιακ σημαίνει αίμα. Ή δεσμός εξ αίματος. Ή εκδίκηση για κάποιον που είναι "αίμα" σου. Λίγο από CSI, λίγο από Ματωμένα χώματα, κι όλο αυτό με ένα έντονο λαογραφικό χρώμα από τα Αρβανιτοχώρια της Λοκρίδας. Μου το πρότειναν, το διάβασα πιάνοντας το σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας είχα, έστω και λίγο, χρόνο και νομίζω ότι θα μου μείνει αξέχαστο.

Worry dolls

Σήμερα κάποιος μού "σύστησε" τις worry dolls. Είναι κάτι μικρούτσικες χειροποίητες κούκλες από τη Γουατεμάλα, στις οποίες μπορείς να πεις τα προβλήματα σου και μετά να τις βάλεις κάτω από το μαξιλάρι σου.  Εκείνες θα "πάρουν" το πρόβλημα από σένα, χαρίζοντας σου ξένοιαστο ύπνο και όνειρα γλυκά.

Θα ήταν νομίζω μια καλή ιδέα να υιοθετήσουμε το έθιμο και στην Ελλάδα.
Worry τσολιαδάκια που να ανησυχούν, αντί για μας, για όλα τα εθνικά μας θέματα.
Και έτσι εμείς θα μπορούμε να "κοιμόμαστε" ήσυχοι και απαλλαγμένοι από κάθε σκοτούρα.

Φοίβος

Σύμφωνα με τη Wikipedia, "η λέξη Φοίβος είναι ελληνικό αντρικό όνομα που προέρχεται από το αρχαιοελληνικό
επίθετο φοῖβος «καθαρός, αγνός», αβέβαιου ετύμου, και μπορεί να αναφέρεται:

• Στον αρχαίο ελληνικό θεό Απόλλωνα(Ομήρου Ιλιάς, α΄. 43. 443. Βιργιλίου Αινειάδα, iii. 251)
• Στον Έλληνα μουσικοσυνθέτη Φοίβο Τασσόπουλο
• Στον Έλληνα μουσικοσυνθέτη Φοίβο Δεληβοριά
• Στο Φοίβος (όνομα), αντρικό κύριο όνομα".

Επίσης μπορεί να αναφέρεται:

• Στη σκισμένη τέντα της βεράντας

• Στην πρωινή αργοπορία λόγω ακινητοποίησης οχημάτων στην Αττική οδό

• Στα βρεγμένα παπούτσια, λόγω παρκαρίσματος στο τέρμα Θεού

Και μη χειρότερα. 

Φέτος νομίζω ότι αδημονώ για την άνοιξη περισσότερο.

Queen & David Bowie: Under Pressure

It's the terror of knowing what the world is about...
Why can't we give love that one more chance?

Ζουλφί Λιβανελί: Σερενάτα

Μια συγκινητική ιστορία του δευτέρου παγκοσμίου, που επανέρχεται στο προσκήνιο και φέρνει κοντά δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους στη σύγχρονη Τουρκία. Περιγραφές της Πόλης με τα καλά, αλλά και τα κακά του "εκσυγχρονισμού", ανθρωπιστικά μηνύματα και μια απόπειρα "παντρέματος" Ανατολής και Δύσης. Μου άρεσε πολύ και δεν μπορώ να πω ότι δε με συγκίνησε. Αλλά δεν μπορώ και να μην πω αυτά που με χάλασαν.
1. Η Μάγια, η κεντρική ηρωίδα, μέσω της οποίας μας μιλάει ουσιαστικά ο συγγραφέας, νομίζω πως αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό: κινείται πολύ "αντρικά", λείπει λίγο από τον χαρακτήρα της ο γυναικείος τρόπος σκέψης.
2. Συχνά αναφέρεται η ματαιότητα της χρήσης των συνόρων και η ουτοπική προσδοκία ενός νέου ουμανιστικού κόσμου.
Την ίδια στιγμή, η ηρωίδα κάνει βόλτα στην αρχαία Αλικαρνασσό και "βαδίζει στα χνάρια του Ηρόδοτου",  υπονοώντας ότι πρόκειται για ένδοξο τουρκικό παρελθόν, ενώ χαζεύει τη Κάλυμνο και την Κω, απορώντας που ανήκουν σε άλλο κράτος(!).
3. Και τέλος (καλώς) γίνεται λόγος για τις κτηνωδίες του ναζισμού και για  όλα αυτά που πέρασαν οι Εβραίοι. Λησμονείται όμως το γεγονός, ότι διεκδίκησαν κι αυτοί με τη σειρά τους τον τόπο ενός άλλου λαού, του παλαιστινιακού, που, ως τον εποικισμό, ζούσε εκεί ειρηνικά για αιώνες.

Ομοιοπαθητική

Μεσάνυχτα στην Αττική οδό και η κακοκαιρία Φοίβος στα ντουζένια της: βροχή, αέρας και γλιστερό οδόστρωμα. Λίγος Φοίβος (Δεληβοριάς), με το βίντεο κλιπ του γυρισμένο κατακαλόκαιρο, είναι ό,τι πρέπει για να ξεπεράσεις τον βοριά του μετεωρολογικού "Φοίβου". Δηλαδή να προσπαθήσεις. Γιατί κάποιες φορές θέλεις, αλλά απλά δε γίνεται.

Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας: Κόκκινο φεγγάρι (η μοναξιά του σχοινοβάτη)

Blue Monday σήμερα. Η "πιο μελαγχολική Δευτέρα" του χρόνου. Παιδιά δε θέλω να σας το χαλάσω, αλλά όλες οι Δεύτερες μελαγχολικές είναι. Και έχει και κόκκινο φεγγάρι απόψε. Οπότε, τι μού μένει να κάνω;

Απλά. Θα περιμένω άλλες μέρες...

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Το 1991 η κυβέρνηση του μικρού κρατιδίου των Σκοπίων ανακοίνωσε την ανεξαρτητοποίηση του από τη Γιουγκοσλαβία, με το όνομα "Δημοκρατία της Μακεδονίας".
Το Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς, την Παρασκευή 14/02/1992 για την ακρίβεια, διοργανώθηκε παλλαϊκό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για την ελληνικότητα της Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή περίπου 1.000.000 πολιτών κάθε ηλικίας.

Μετά από ένα τέταρτο του αιώνα, ο κόσμος είναι ξανά στους δρόμους, η ατμόσφαιρα είναι κάτι παραπάνω από τεταμένη, και τα πράγματα δυσκολεύουν μέρα με τη μέρα.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Έσσεται ήμαρ...αλλά πότε;
Και προπαντός: με  ποιό τίμημα;

Vic Dana: I Will Wait For You

Πριν από μερικές μέρες, παρακολουθώντας μια σειρά στην τηλεόραση και ακούγοντας το μουσικό "χαλί" της, θυμήθηκα τη μουσική του Μισέλ Λεγκράν στις Ομπρέλες του Χερβούργου. Παρόλο που το μιούζικαλ του Ζακ Ντεμί με την Κατρίν Ντενέβ δύσκολα παρακολουθείται πλέον από κάποιον μη-σινεφίλ, η διασκευασμένη στα αγγλικά εκδοχή του βασικού κομματιού της ταινίας, παραμένει αξεπέραστη. Έχει τραγουδηθεί από πολλούς καλλιτέχνες, εγώ προτιμώ τη συγκεκριμένη, γιατί είναι πιο ρυθμική. Χρειάζεται ο ρυθμός, για να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις το ανέφικτο του τραγουδιού.
Γιατί, αν λάβεις υπόψη και το τέλος της ταινίας, καταλαβαίνεις ότι κανείς τελικά δεν πεθαίνει από έρωτα. Ούτε καν οι ήρωες στα μελοδραματικά μιούζικαλ.
Ή μήπως όχι;

Chris Isaak: Blue Hotel

Πέμπτη πρωί, διάλειμμα για "τσιγάρο", κρύο τσουχτερό, κι όμως ένας ήλιος με δόντια σε προκαλεί να σκέφτεσαι, όχι ακριβώς blue hotels, αλλά άσπρα ξενοδοχεία, με μπλε πορτοπαράθυρα, κάπου στις Κυκλάδες...

Λογοτεχνία, αντικομμουνισμός & φραπεδιές

Αυτή είναι η προτομή του λογοτέχνη Στρατή Μυριβήλη. Βρίσκεται στην πλατεία Παγκρατίου, απέναντι από το ομώνυμο άλσος. Είναι πραγματικά το πιο "αόρατο" άγαλμα που γνωρίζω. Ενδέχεται να περνάς χρόνια από το σημείο, ή ακόμη και να είσαι μόνιμος κάτοικος Παγκρατίου και να μην το έχεις προσέξει ποτέ.
Λίγοι ξέρουν ότι ο συγγραφέας της Ζωής εν τάφω και της Δασκάλας με τα χρυσά μάτια, ήταν υπέρμαχος του δημοτικισμού αλλά ταυτόχρονα φανατικός πολέμιος της κομμουνιστικής ιδεολογίας και των οπαδών της. Τα λογοτεχνικά κείμενά του έχουν ανάγλυφες περιγραφές, δοσμένες με τη ζωντάνια του προφορικού λόγου.  Οι περισσότεροι τον έχουμε συνδέσει με τα γλαφυρά αποσπάσματα που περιείχαν τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του γυμνασίου και του λυκείου. Ανήκε στη λεγόμενη γενιά του '30 και η Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών τον είχε προτείνει ως υποψήφιο για το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1963.
Η προτομή, η οποία τοποθετήθηκε εκεί στις 19 Μαΐου 1971, έχει φιλοτεχνηθεί από τη γλύπτρια Λουκία Γεωργαντή.
Πάντως το σημείο είναι περισσότερο γνωστό για την καφετέρια "Λέντζος", που ήταν διάσημη τη δεκαετία του '80 για τον καταπληκτικό φραπέ της.

Σήμερα, η συγκεκριμένη καφετέρια, ηττημένη από την κυριαρχία του εσπρέσσο, δεν υπάρχει πια. Κάπου διάβασα όμως ότι, αν μπεις στο φούρνο που έχει ανοίξει στη θέση του "Λέντζου", σου κάνουν τον ίδιο καταπληκτικό φραπέ, με την ίδια συνταγή.
Αμφιβάλλω όμως αν οποιοσδήποτε περαστικός, από τους χιλιάδες που περνούν καθημερινά από εκεί, θα ξέρει να σας απαντήσει ποιός απεικονίζεται στην αυστηρή ορειχάλκινη προτομή.
Ο κυρ-Στρατής παρ'όλα αυτα, αόρατος μέσα στην αχρωμία του, είναι παντα εκεί. Με ήλιο, με βροχή ή χιόνι, πάντα αγέλαστος, να "φυλάττει Θερμοπύλες" για την Eurobank, που βρίσκεται "στα μετόπισθεν".

Καλημέρες...

Αγαπάμε Αρκά.
Απλά.

The end...

Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα.

Λάο Τσε, Κινέζος φιλόσοφος.
6ος αι. π.Χ.

Το πρωί, με την αυγούλα...

Ο Αρκάς "ζωγράφισε".
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι άλλο.

Big bang

Κάτι μου λέει πως η έκρηξη είναι πολύ, πολύ κοντά...

Deep Purple: Soldier of Fortune

12/1/2019
Beer on us.

Ο Μ' αγαπάς & η Σ' αγαπώ (Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)

Έτσι είναι. Όταν αρχίζουν τα συμπτώματα του Αλτσχάιμερ, θυμάσαι τραγούδια που άκουγες το 1821...

Κωστής Κορνέτης: Τα παιδιά της δικτατορίας

Ομολογώ ότι το αγόρασα σχεδόν με το ζόρι. Και ότι το ξεκίνησα μάλλον άκεφα.
Αλλά:
1. Περιέχει πραγματικά πολλές πληροφορίες για τη γενιά του Πολυτεχνείου και την εποχή της δικτατορίας, προερχόμενες από τεκμηριωμένο υλικό πολλών και ποικίλων πηγών.
2. Αν και μου φάνηκε στην αρχή βαρετό, στην πορεία "στρώνει".
3. Το πρωτότυπο έχει γραφτεί στα αγγλικά. Τη μετάφραση έχει κάνει η Πελαγία Μαρκέτου.
4. Από τις εκδόσεις Πόλις, ένα βιβλίο που, τελικά, με κέρδισε.

Μικρά μυστικά. Ορθογραφίας.

Και ο πόλεμος της γραμματικής έληξε αμφίρροπος. Σχετικά με τα μικρά μυστικά της.
Κάποιες φορές είσαι σίγουρος. Και κάποιες άλλες την πατάς...

Άμα τα ξεχάσεις,
σίγουρα θα χάσεις
Όλα είναι χρήσιμα
κι ας είναι μικρά...
...τώρα που σου μίλησαν 
μάθε τα καλά
κι όλα σου τα κείμενα
θα 'ναι φοβερά!

Και μετά τις γιορτές, τί;

Οι γιορτές ήρθαν και πέρασαν. Οι καλικάντζαροι ήρθαν και έφυγαν (ε, καλά, μπορεί και να μην έφυγαν όλοι...).
Ο Τηλέμαχος ήρθε και πέρασε, τα χιόνια ήρθαν, αλλά ελπίζουμε ότι θα λιώσουν.
Η Υπατία δεν ήρθε, αλλά την περιμένουμε.

Πολύ πήγαιν-έλα βρε παιδάκι μου.
Και να σκεφτείς ότι ακόμη ο μήνας έχει 9.

Σωκράτης Μάλαμας: Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες

Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες
με κρασί, με καπνό, και δυο νότες
ταξιδέψαμ’ αργά, σε κρεβάτια ζεστά
μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ’ αργά...

 Δυο νότες μελαγχολίας για την αρχή της πρώτης εργασιακής εβδομάδας, του καινούριου, φερέλπιδου χρόνου...

Λίθινη εποχή

Εναλλακτική επιλογή για όσους θέλουν να περάσουν μια βραδιά χωρίς τηλεόραση, αλλά έχουν βαρεθεί να τσακώνονται για το ποιος θα πρωτοαγοράσει την οδό Σκουφά, ή για τον αν το ρύζι και το ριζικό έχουν την ίδια ρίζα.

Το παιχνίδι παίζεται από 2-4 παίκτες 10-110 ετών και συνδυάζει στρατηγική και τύχη. Μας μεταφέρει στη λίθινη εποχή, κατά την οποία αναπτύχθηκε η γεωργία, αξιοποιήθηκαν οι πρώτες ύλες για την οικοδόμηση απλών κτιρίων και εξαπλώθηκε το εμπόριο. Ο κάθε παίχτης καλείται να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις αυτές με το δικό του τρόπο, καθώς δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για τη νίκη.

Από την εταιρεία "κάισσα", και έτσι για την ιστορία, παιχνίδι της χρονιάς για το 2008.

Jo Nesbo: Αστυνομία

Και ναι, ο θρυλικός Χάρι Χόλε ξαναχτυπά. Πολύ πολύ καλύτερο βιβλίο από το προηγούμενο της σειράς, με ανατροπές, σπέσιαλ πλοκή και αγωνία. Έχοντας διαβάσει και το επόμενο εδώ και καιρό, μπορώ να πω ότι με εξυπνάδα ο Νέσμπο δίνει στοιχεία, που ο αναγνώστης θα βρει χρήσιμα στη συνέχεια της ιστορίας.
Το διάβασα στη "μεγάλη" έκδοση, νομίζω όμως ότι πιο πρακτική είναι η πόκετ σειρά των εκδόσεων Μεταίχμιο.

ΥΓ: μην προτιμήσετε τα πόκετ βιβλία, αν η πρεσβυωπία σάς έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα. Η μικρή γραμματοσειρά δε βοηθάει καθόλου!

The Animals: House of The Rising Sun

Από το 1964 στο 2019...

Ακριβή μου Σοφία

Αυτή είναι μια φωτογραφία από αυτό που όλοι περιμένουμε. Στην κατάψυξη όλη η Ελλάδα, αλλά η Αττική δεν έχει χιόνι (ακόμη).
Μην στενοχωριέστε όμως, έρχεται. Θα τη δούμε κι εμείς την άσπρη μέρα. Θα μας τη φέρει η κακοκαιρία "Σοφία".
Το συζητούσαμε με μια φίλη κ με ρώτησε αν ξέρω πως δίνουν τα ονόματα στις κακοκαιρίες.
Δεν ήξερα.
"Αλφαβητικά πάει", μου λέει. "Για αυτό και την προηγούμενη την έλεγαν Ραφαήλ".
Άρα την επόμενη θα την πουν "Τρύφωνα", αν είναι τρεις φορές πιο φονική. Ή "Τερψιχόρη", γιατί, το δίχως άλλο, θα μας χορέψει στο ταψί. Ή, ακόμη χειρότερα, "Τάνταλο" για να υπομείνουμε καρτερικά το μαρτύριο του ψύχους.
Αλλά που θα πάει.
Κάποτε, θα έρθει κι η Άνοιξη.