Σύνηθες υποείδος του Homo talaiporous που συναντάται σε αφθονία στις ελληνικές πόλεις, αλλά και στην ύπαιθρο. Οι μεγαλύτερες απειλές που δέχεται έχουν τη μορφή φωνών, παραπόνων και οικογενειακών καυγάδων και προέρχονται κυρίως από τους απογόνους του, όταν οι τελευταίοι βρίσκονται σε ηλικία από 11 έως 17 ετών.
Οι αρσενικοί εκπρόσωποι του είδους συνήθως φέρουν καπουτσίνο φρέντο ανά χείρας και εκτελούν χρέη σωφέρ ("μπαμπούλη θα έρθεις να με πάρεις από το mall;"). Τα θηλυκά μεριμνούν για την καθαριότητα της φωλιάς ("ποιός πέταξε το μπλουζάκι του πάνω στον καναπέ;"), ενώ φροντίζουν για την καθημερινή σίτιση των επαναστατημένων εφήβων ("πάλι μπάμιες;") καθώς και για την πολύ απαιτητική ένδυση ("δεν έχω φόρμα για αύριο!").
Και αφού αμφότεροι (μαμά-μπαμπάς) περάσουν τη μέρα τους υπηρετώντας τους μικρούς τυράννους, συνήθως την τελειώνουν ξεροσταλιάζοντας έξω από τα αγγλικά/μπαλέτο/μπάσκετ του γιου ή της κόρης τους, περιμένοντας να οδηγήσουν τα τέκνα τους ασφαλή πίσω στην οικογενειακή εστία.
Που και που εισπράττουν κανένα καλό λόγο ("καλά, ε? είσαι πολύ κουλ!") ή κανένα φιλάκι πεταχτό. Συνήθως όμως έρχονται αντιμέτωποι με την αμφισβήτηση, τη "γλώσσα" και την απόρριψη των αιτημάτων φιλίας στο φέις.
Αλλά αν το δεις πιο ψύχραιμα, αυτή δεν είναι και η γοητεία του να μεγαλώνεις ένα παιδί;
Οφείλεις να του δώσεις όποιο εφόδιο μπορείς, να το εμπνεύσεις με το παράδειγμα σου, να σε αμφισβητίσει και τελικά να χαράξει το δικό του δρόμο κάνοντας σε περήφανο.
Τερατάκια της τσέπης, στη κυριολεξία.
Σ.Φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου