Για την πλειοψηφία των εργαζομένων, η Κυριακή είναι η μέρα ξεκούρασης. Αυτό φυσικά δεν ισχύει για όλους, καθώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που το εβδομαδιαίο πρόγραμμα εργασίας τους περιλαμβάνει και την 7η ημέρα ως εργάσιμη. Ενίοτε αυτό συμβαίνει και με μένα. Αλλά ξέρετε κάτι;
Η Κυριακή πάντα διαφέρει, ακόμη και όταν χτυπάς κάρτα κανονικά. Το πρωί έχει πολλή ησυχία. Ασυνήθιστη. Έπειτα, βρίσκεις εύκολα να παρκάρεις. Αν πας αρκετά νωρίς, δε βρίσκεις ποτέ κίνηση στο καφέ (ε, τι; Κυριακή χωρίς καφεδάκι απ' έξω;). Κατά τη διάρκεια του ωραρίου, δε χτυπά σαν τρελό το τηλέφωνο (αφού σχεδόν κανείς άλλος δε δουλεύει). Και όταν πια τελειώνεις, γυρνάς με διπλή λαχτάρα στο σπίτι σου, για να απολαύσεις όση Κυριακή σου απέμεινε. Γιατί, είπαμε, οι ώρες της ημέρας αυτής έχουν κάτι διαφορετικό. Που σε κάνει να θέλεις να περάσεις πιο πολλές στιγμές με αυτούς που αγαπάς. Το μόνο που σου θυμίζει ότι ξημερώνει Δευτέρα, είναι η τηλεόραση του απέναντι, απ' όπου ακούγεται δυνατά το εναρκτήριο σήμα της "Αθλητικής Κυριακής". Και παρόλο που δεν πας σχολείο πια, το άκουσμα της συγκεκριμένης μουσικής, είναι πάντα συνυφασμένο με το τέλος του Σαββατοκύριακου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου