Αφορμή για την ανάρτηση αποτέλεσε το άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου στην AthensVoice με τίτλο Η ψυχολογική πλευρά του μαθήματος της ιστορίας https://www.athensvoice.gr/politics/579646_i-psyhologiki-pleyra-toy-mathimatos-tis-istorias?amp
Δε θα αναλύσω εδώ τις απόψεις της γραφούσης, άλλωστε δεν έχει και καμιά σημασία το αν συμφωνώ εγώ με αυτές ή όχι.
Αλλά ομολογώ ότι η φράση "τί κάνουμε λάθος στο μάθημα της ιστορίας" με προβλημάτισε.
Γιατί αυτό είναι ένα ζήτημα μαμούθ, που σίγουρα δε "χωρά" σε ένα απλό άρθρο γνώμης.
Και είναι όντως αυτό το ερώτημα;
Κάνουμε ένα λάθος ή πολλά;
Είναι λάθος ύλης, τρόπου, ύφους ή σκοπού;
Κάνουμε και τίποτα σωστό;
Σε μια εποχή που και η ίδια η ιστορία ως επιστήμη διχάζεται αναφορικά με το τί και το πώς πρέπει να διδάσκεται στις τάξεις κατά τη διάρκεια του μαθήματος της ιστορίας, στην Ελλάδα ακόμη εκκρεμούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις τραυματικές μνήμες του παρελθόντος, με τον σκεπτικισμό πάνω σε θέματα σμίλευσης ή μη της εθνικής συνείδησης και επιπλέον με θέματα δεοντολογίας πολύ πολύ σημαντικά, όπως για παράδειγμα το ποιός διδάσκει ιστορία και με τί εφόδια.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Και σε τέτοιες περιπτώσεις ό,τι σπέρνεις, θερίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου