Σωκράτης Μάλαμας: Φιλί

Σωκράτης.

Θεός.

Μες στο φιλί σου δίψασα

μία ζωή να ζήσω

σε μια καινούρια θάλασσα,

σε μια καινούρια γη...

Λόγω τιμής. Χρόνια μετά.

Γενικότερα στα reunion δεν πάω. Γιατί όλοι μαζεύονται, διαπιστώνουν και συζητούν σε πηγαδάκια την επέλαση του χρόνου στους υπολοίπους.
Στο συγκεκριμένο "reunion" όμως, λόγω τιμής, ήθελα πολύ να παραβρεθώ. Εγώ και όλοι οι υπόλοιποι των 40 & κάτι ή 50 παρά κάτι, που βλέπαμε φανατικά τη σειρά στα μέσα των '90s.
Είδα το πρώτο επεισόδιο τελικά χθες, καθότι τηλεόραση δε βλέπω, συνεπώς έπρεπε να περιμένω "ν' ανέβει" στο δίκτυο.
Τα συναισθήματα ανάμεικτα.
Η νοσταλγία μάλλον μεταμορφώθηκε σε αμηχανία, καθώς η παλιά εικόνα των ηρώων καταπλακώθηκε από τον οδοστρωτήρα του χρόνου. Βρήκα όλους τους χαρακτήρες πολύ πολύ διαφορετικούς-όπως εξάλλου συμβαίνει και με τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν, αλλά και με όλους εμάς τους υπόλοιπους. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό που με ξάφνιασε.
Βρήκα ταυτόχρονα τους ήρωες ανησυχητικά ίδιους:
Γιατί ο Μάνος δεν ξέφυγε από το οικογενειακό DNA του τζόγου;
Γιατί η Ηρώ τρώγεται συνεχώς με τα ρούχα της;
Μήπως  ο Τσίου ήταν πάντα λίγο "κάπως";
Πού πήγε όλος αυτός ο ενθουσιασμός για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο;
(Που βλέπαμε τότε τη Φιλοσοφική "μας" στα πλάνα και τρελαινόμαστε κι εμείς από τη χαρά μας;)
Και τελικά τί απέμεινε από εκείνη την παρέα της δεκαετίας του '90;
Ξεκίνησαν με τις καλύτερες προοπτικές. Με μια δυνατή φιλία. Με όρεξη για ζωή.

Γιατί κανείς τους δε μοιάζει ευτυχισμένος;

Γιατί προφανώς οι άνθρωποι προσπαθούν πολύ, για να κατορθώσουν πράγματα που επιθυμούν λίγο.

Σαν κάτι άλλο να έψαχναν όλοι στη ζωή τους, και σε κάτι άλλο μεταμορφώθηκαν.
Και το τρομακτικό δεν είναι αυτό.
Τρομακτικές είναι οι ομοιότητες με την πραγματική ζωή.

Παρόλα αυτά, θα δω και το δεύτερο επεισόδιο.
Γιατί πάντα ελπίζεις ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει τελικά.

Τι κάνουμε λάθος στο μάθημα της ιστορίας;

Αφορμή για την ανάρτηση αποτέλεσε το άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου στην AthensVoice με τίτλο Η ψυχολογική πλευρά του μαθήματος της ιστορίας https://www.athensvoice.gr/politics/579646_i-psyhologiki-pleyra-toy-mathimatos-tis-istorias?amp
Δε θα αναλύσω εδώ τις απόψεις της γραφούσης, άλλωστε δεν έχει και καμιά σημασία το αν συμφωνώ εγώ με αυτές ή όχι.
Αλλά ομολογώ ότι η φράση "τί κάνουμε λάθος στο μάθημα της ιστορίας" με προβλημάτισε.
Γιατί αυτό είναι ένα ζήτημα μαμούθ, που σίγουρα δε "χωρά" σε ένα απλό άρθρο γνώμης.
Και είναι όντως αυτό το ερώτημα;
Κάνουμε ένα λάθος ή πολλά;
Είναι λάθος ύλης, τρόπου, ύφους ή σκοπού;
Κάνουμε και τίποτα σωστό;

Σε μια εποχή που και η ίδια η ιστορία ως επιστήμη διχάζεται αναφορικά με το τί και το πώς πρέπει να διδάσκεται στις τάξεις κατά τη διάρκεια του μαθήματος της ιστορίας, στην Ελλάδα ακόμη εκκρεμούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις τραυματικές μνήμες του παρελθόντος, με τον σκεπτικισμό πάνω σε θέματα σμίλευσης ή μη της εθνικής συνείδησης και επιπλέον με θέματα δεοντολογίας πολύ πολύ σημαντικά, όπως για παράδειγμα το ποιός διδάσκει ιστορία και με τί εφόδια.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Και σε τέτοιες περιπτώσεις ό,τι σπέρνεις, θερίζεις.

Η ψυχολογική πλευρά του μαθήματος της ιστορίας

Klaus Nomi: Can't Help Falling in Love

Μ' αρέσει αυτή η εκτέλεση.
Νομίζω τονίζει το αναπόφευκτο.

Some things are meant to be...

Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες

Δε θυμάμαι για ποιον ακριβώς λόγο δεν είχα δει το ομώνυμο σήριαλ πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια, που προβλήθηκε για πρώτη φορά από την κρατική τηλεόραση.
Επίσης, δεν το είδα ποτέ στις επαναλήψεις.
Και δεν έτυχε να πέσει ποτέ στα χέρια μου το ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη.
Εντελώς τυχαία πριν από λίγες μέρες ανακάλυψα ανάμεσα στα cd μου το σάουντρακ της σειράς, το οποίο-παρεπιπτόντως-αγνοώ και πώς το απέκτησα.
Αποφάσισα όμως να δω τις περίφημες "μέλισσες" και κατέληξα στα εξής:

• Εξαιρετική η Μαρινέλλα στον ρόλο της Μαρίκας Σουέζ
• Ωραία απόδοση της εποχής (αρχές δεκαετίας του '50)
• Υπέροχη μουσική από Κραουνάκη σε στίχους Νικολακοπούλου
• Πολύ καλή σκηνοθεσία Κουτσομύτη
• Πολύ καλές ερμηνείες από όλο το καστ. Κάτια Δανδουλάκη, Γιώργος Βογιατζής, Κάκια Παναγιώτου (θεά), Έφη Ροδίτη, Υβόννη Μαλτέζου, Μαρίνα Ψάλτη, Ιωάννα Παππά, και άλλοι (πραγματικά) πολλοί.
• Ενδιαφέρον και πρωτότυπο στόρυ. Λίγο αστυνομικό, λίγο νοσταλγικό, λίγο...παράξενο.

Η σειρά υπάρχει ολόκληρη στο YouTube.

Και ομολογώ ότι δεν μετάνιωσα καθόλου που αφιέρωσα κάποιες ώρες για να τη δω.

...λες κι ήταν ζάχαρη η φυγή

καρδιά που θέλησες

κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες...

Χειμερινοί κολυμβητές: Συχνάζεις στο μικρό καφέ

Χειμερινό κολύμπι, διαφορετικά στέκια, αποστάσεις & συναντήσεις.
Και ο χειμώνας προ των πυλών...

Queen: Heaven For Everyone

In this world of cool deception
Just your smile can smooth my ride
These troubled days of cruel rejection, hmm
You come to me, soothe my troubled mind...

Καλή σχολική χρονιά!

Σε όλους.

Η μαγική συνταγή

Ήλιος, αλμύρα, βότσαλα...η μαγική συνταγή για να πας την αμείλικτη πραγματικότητα του Σεπτέμβρη μια στάλα παραπέρα...

Καλημέρες

Κι ακόμη δεν αρχίσαμε καλά καλά...