Το προηγούμενο έργο τέτοιου είδους (δηλαδή νουάρ), που διάβασα ήταν η Τριλογία του Βερολίνου, του Φίλιπ Κερ.
Αν και η τριλογία του Ιζζό συγκαταλέγεται κι αυτή στη νουάρ λογοτεχνία, δεν την απόλαυσα τόσο. Και στα τρία έργα, (Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας, Το τσούρμο και SOLEA), η πόλη της Μασσαλίας, οι κάτοικοί της, ο ρατσισμός, η πολυπληθυσμικότητα και το οργανωμένο έγκλημα αποδίδονται με μια σχεδόν γραφική γλαφυρότητα. Καλό, αλλά σαν κάτι να λείπει. Σαν κάτι να είναι " ψεύτικο", σαν να μη πείθει ο Ιζζό για την αυθεντικότητα των χαρακτήρων του. Ή ίσως πάλι ο τρόπος γραφής είναι πολύ "γαλλικός" για τα γούστα μου.
Άλλωστε πρόκειται για έργο που γράφτηκε πριν το 2000, δηλαδή εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια. Δεν ξέρω όμως αν όντως η μεγάλη απόσταση από το χρόνο δημιουργίας φταίει για το άνευρο αποτέλεσμα. Ο σχεδόν αλκοολικός, καταθλιπτικός, αλλά κατά τα άλλα συμπαθέστατος αστυνόμος Φαμπιό Μοντάλ κάνει ότι μπορεί, για να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό.
Μερικές φορές τα καταφέρνει.
Άλλες πάλι, όχι.
Από τις εκδόσεις Πόλις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου