Απλά πράγματα

Είχα πολύ καιρό να το κάνω αυτό. Χρόνια ολόκληρα.
Ν' αφήσω στην άκρη το αυτοκίνητο εννοώ.
Γιατί αποφάσισα, δύο μέρες την εβδομάδα να κινούμαι με τα πόδια. Όπως λένε και οι Άγγλοι, on foot. A piedi, κατά τους Ιταλούς.
Και οκ. Δεν είναι πάντα εύκολο. Αρχικά, επειδή η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη.
Αλλά και  επειδή δεν υπάρχουν πάντα πεζοδρόμια.

Υπάρχει όμως ο υπέροχος γαλάζιος ουρανός για παρέα...

... και άφθονος χρόνος για να χαζέψεις το τοπίο.

Κι ας είσαι μέσα στην πόλη- όλα τα βλέπεις με άλλο μάτι όταν περπατάς...

...είναι κάτι που σου προσφέρει λίγη ώρα ηρεμίας με το εαυτό σου και τις σκέψεις σου. 

Τα καλά σαν να φαίνονται καλύτερα.

Και ότι σε στενοχωρεί σαν να μένει πίσω, σε κάθε βήμα που γίνεται παρελθόν.

Κι όταν αρχίζει να σουρουπώνει, αναρωτιέσαι γιατί είχες ξεχάσει ότι κάθε καλοκαίρι το γιασεμί μοσχοβολά και ότι ο ουρανός παίρνει τόσο υπέροχες αποχρώσεις πριν ο ήλιος δύσει.

Απλά πράγματα.

Που κάνουν τη διαφορά.