Μ' αρέσει αυτό το τραγούδι.
Είναι η ενσάρκωση της πολυσημίας της τέχνης.
Αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους, για καθέναν τους σημαίνει και κάτι διαφορετικό.
Όσοι ανήκουν στη γενιά των '90's, το θυμούνται από το soundtrack του Λόγω Τιμής.
Λίγοι γνωρίζουν, ότι πρόκειται για μελοποιημένο ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη με τίτλο Το σκάκι, το οποίο έγραψε με αφορμή τις συγκρούσεις του Εμφυλίου.
Επίσης, κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι το εμπνεύστηκε από το ανέκδοτο ποίημα Το πιόνι, του Καβάφη.
Τι στίχοι είναι λοιπόν;
Πολεμικοί;
Σκακιστικοί;
Ερωτικοί μήπως;
Ίσως λίγο απ'όλα τελικά. Γιατί η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά πόλεμος.
Μια αέναη παρτίδα, όπου παίζεις όσο καλύτερα μπορείς, με στόχο τη νίκη.
Κι αν αρκετές φορές η ήττα μοιάζει κάτι παραπάνω από σίγουρη, πάλι πρέπει να πολεμήσεις.
Το να χάσεις με αξιοπρέπεια, είναι κι αυτό ένα είδος νίκης.
"Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα..."
Είναι η ενσάρκωση της πολυσημίας της τέχνης.
Αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους, για καθέναν τους σημαίνει και κάτι διαφορετικό.
Όσοι ανήκουν στη γενιά των '90's, το θυμούνται από το soundtrack του Λόγω Τιμής.
Λίγοι γνωρίζουν, ότι πρόκειται για μελοποιημένο ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη με τίτλο Το σκάκι, το οποίο έγραψε με αφορμή τις συγκρούσεις του Εμφυλίου.
Επίσης, κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι το εμπνεύστηκε από το ανέκδοτο ποίημα Το πιόνι, του Καβάφη.
Τι στίχοι είναι λοιπόν;
Πολεμικοί;
Σκακιστικοί;
Ερωτικοί μήπως;
Ίσως λίγο απ'όλα τελικά. Γιατί η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά πόλεμος.
Μια αέναη παρτίδα, όπου παίζεις όσο καλύτερα μπορείς, με στόχο τη νίκη.
Κι αν αρκετές φορές η ήττα μοιάζει κάτι παραπάνω από σίγουρη, πάλι πρέπει να πολεμήσεις.
Το να χάσεις με αξιοπρέπεια, είναι κι αυτό ένα είδος νίκης.
"Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου