Έμαθα για τα "λαζαράκια" όταν διάβασα την Αστραδενή της Ευγενίας Φακίνου. Τότε πήγαινα στην έκτη δημοτικού. Κι από τότε, κάθε χρόνο σκέφτομαι τί ωραία που θα ήταν να τα φτιάξω και γω, αλλά κάθε χρόνο κάτι τύχαινε και η "επιχείρηση λαζαράκια" δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Φέτος όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.
Πρόκειται για γλυκά, νηστίσιμα ψωμάκια, παραγεμισμένα με σταφίδες και καρύδια, σε σχήμα "Λάζαρου" και μοσχοκάρφια για μάτια. Η κανέλα, το γαρύφαλλο και το κάρδαμο που περιέχουν, έκαναν το σπίτι να μοσχοβολά για ώρες.
Παραδόσεις απ' τα παλιά, στην Αθήνα του σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου