Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα...

-"Φάγατε πολύ αυτές τις μέρες;"
- "Μπααα! Τσιμπίσαμε. Λίγο Σούνιο, λίγο Φλοίσβο..."

Τί χρώμα έχει το Πάσχα;

Ροζ;

Πορτοκαλί;

Φούξια;

Μήπως κίτρινο;

Κόκκινο;

Ή μήπως απόλυτο γαλάζιο;

Γιάννης Καλπούζος: σέρρα

Όσο καιρό το διάβαζα, πήγα τρεις-τεσσερις φορές αργοπορημένη στη δουλειά, καθυστέρησα σε δυο-τρία ραντεβού και παραλίγο να κάψω ένα ταψί γεμιστά.
Ο λόγος για τη σέρρα του Γιάννη Καλπούζου, η οποία αποτελεί ένα παρελθοντικό ταξίδι στον Πόντο των αρχών του 20ου αιώνα.
Πόσα διλήμματα μπορεί να αντιμετωπίσει στη ζωή του ένας άνθρωπος; Πρέπει να υπακούσει στην καρδιά ή στο καθήκον; Και κατά πόσο είναι στο χέρι του να ξεφύγει από τη μοίρα του;
Μέσα από την αφήγηση της ζωής του Γαληνού Φιλονίδη περιγράφεται η πολυπολιτισμική κοινωνία του Πόντου: η όμορφη, αλλά και η άγρια πλευρά της ζωής.
Η νηνεμία της ειρήνης, αλλά και η εξαθλίωση της εξορίας. Η αρμονική συνύπαρξη των λαών της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και η μισαλλοδοξία που οδήγησε στη γενοκτονία των Αρμενίων και τον διωγμό των Ελλήνων Ποντίων.
Ο ποντιακός χορός σέρρα, ο χορός της φωτιάς, του οποίου οι ρίζες του λένε ότι φτάνουν μέχρι την εποχή του Ομήρου, μέσα σε κάθε κίνησή του εμπεριέχει ολόκληρη την ψυχή του Πόντου: τους πόθους, τα πάθη και τα δεινά των Ποντίων.

Όταν το αρχίσεις, απλά δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου.
Από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Secret Garden: Song from a secret garden

Λόγω της ημέρας...

Πασχαλινές αμπελοφιλοσοφίες

Μεγάλη Πέμπτη πρωΐ, στην εξαιρετικά πολύβουη και πολυπληθή Καλλιθέα.
Η κίνηση φοβερή, οι διασταυρώσεις πηγμένες και όλοι-πεζοί και οδηγοί-νευρικοί και βιαστικοί.
Στα στενά πάνω από το τρίγωνο του άκρατου εφηβικού shopping (H&M, Berska και Zarra), δεν υπάρχει θέση πάρκινγκ ούτε για δείγμα. Μετά την τρίτη βόλτα απελπίζομαι.

Αν το σκεφτόμουν όμως αλλιώς;

Τι είναι καλύτερο; Το γύρω γύρω στα στενά "για μια θέση στον ήλιο", ή το γύρω γύρω στη σούβλα, όντας αρνί;
Γιατί όλα τελικά στη ζωή έχουν και τη θετική τους πλευρά.

Σουν Τσου: Η τέχνη του πολέμου

"Αποκορύφωμα της στρατηγικής ικανότητας είναι το να υποτάξεις τον εχθρό, χωρίς να δώσεις μάχη".

Έργο γραμμένο πριν από περίπου 2.500 χρόνια από τον Κινέζο πολεμιστή και φιλόσοφο Σουν Τσου, το οποίο χρησιμοποιείται ακόμη στις μέρες μας, όχι μόνο ως στρατιωτικό εγχειρίδιο, αλλά και ως οδηγός μάνατζμεντ.
Πώς θα επιτύχεις την πολυπόθητη νίκη;
Τί παράγοντες πρέπει να λάβεις υπόψη;
Πώς γίνεσαι αποτελεσματικός ηγέτης;
Σ' αυτή την πρώτη γνωστή πραγματεία για το σχεδιασμό και τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων, περιέχονται ιδέες, που άνετα βρίσκουν εφαρμογή στο σύγχρονο σκληρό, ανταγωνιστικό κόσμο μας.

Πότε καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες...

...όταν επισκέπτεσαι την πλατεία των παιδικών σου χρόνων, που τότε ήταν κατάξερη...

...και αντικρίζεις τεράστια, "αιωνόβια" δέντρα.

Λαζαράκια

Έμαθα για τα "λαζαράκια" όταν διάβασα την Αστραδενή της Ευγενίας Φακίνου. Τότε πήγαινα στην έκτη δημοτικού. Κι από τότε, κάθε χρόνο σκέφτομαι τί ωραία που θα ήταν να τα φτιάξω και γω, αλλά κάθε χρόνο κάτι τύχαινε και η "επιχείρηση λαζαράκια" δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Φέτος όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Πρόκειται για γλυκά, νηστίσιμα ψωμάκια, παραγεμισμένα με σταφίδες και καρύδια, σε σχήμα "Λάζαρου" και μοσχοκάρφια για μάτια. Η κανέλα, το γαρύφαλλο και το κάρδαμο που περιέχουν, έκαναν το σπίτι να μοσχοβολά για ώρες.

Παραδόσεις απ' τα παλιά, στην Αθήνα του σήμερα.

Φωτιά μου (Μίλτος Πασχαλίδης, Χρήστος Θηβαίος & Γιάννης Χαρούλης)

Οδηγείς κουρασμένα, ακούς τις πρώτες νότες και τραγουδάς δυνατά, με κέφι. 

Ευτυχώς που στο αυτοκίνητο δεν υπάρχει κανείς άλλος. Και που ακόμη κάνει κρύο και οδηγούμε με κλειστά παράθυρα.

Ο Απρίλης κι αν φλεβίσει...

Πιο πολύ μου τη δίνει, γιατί κάθε απόγευμα ελπίζουμε βλέποντας αυτό:

Και ξυπνάμε αντικρίζοντας αυτό:

Όπως λέει και ο μέγας ποιητής μας, εκείνο που προσάπτουμε στον Απρίλιο-κι ας μην είμαστε χελιδόνια- είναι η άνοιξη που δεν έφερε.

Αλλά που θα πάει. 

Ο Απρίλης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει...

Μετά τη βροχή...

Ήλιος, γαλανός ουρανός,

σύννεφα καλού καιρού και νηνεμία.

Εδώ.
Στην αφρικανική σαβάνα του λεκανοπεδίου Αττικής.

Ορφέας Περίδης: Αχ να σε δω

Τραγούδι που μου θυμίζει την ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης, που σε κάνει να αναρωτιέσαι για το μεταίχμιο των δύο κόσμων και για όλους τους δικούς σου που έχουν περάσει πια στην "άλλη πλευρά".

Πρωινές μελαγχολίες του Δίεση, που μας διαπερνούν.

Φάτε ελεύθερα!

Γιατί, ούτως ή άλλως, όλο το καλοκαίρι
ή θα βρέχει ή θα κάνει ψοφόκρυο!

Κρυφτό

Δε λες καλύτερα τον Δεκέμβρη...
Στις 28 Απριλίου μας βλέπω να σουβλίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Ωραία πού 'ναι η Κυριακή...

...μα πάντα είναι πολύ λίγη.
Την αποχαιρετήσαμε με μια τελευταία βόλτα στους δρόμους της πόλης. Τα πεζοδρόμια στενά, αλλά μοσχοβολούν άνθη νεραντζιάς.

Κι αν τα σύννεφα μαζεύονται ξανά απειλητικά στον ουρανό...

...δεν παύει να είναι Άνοιξη.
Πολύ σημαντικός λόγος για να περιμένει κανείς με ανυπομονησία την επόμενη Κυριακή.

Moby: Why Does My Heart Feel So Bad?

Πάνος Μουζουράκης: Φωτόσπαθο

Με τον Πόλεμο των Άστρων δεν το' χω τόσο, αλλά αυτό με τον δεινόσαυρο δεν είναι κακή ιδέα...

Απρίλη μου ξανθέ (ΙΙΙ)

Και σήμερα;
Συννεφιά, βροχή & μποτιλιάρισμα;

Έλεος!

Απρίλη μου ξανθέ (II)

...
98. Στην Ελλάδα τον Απρίλη ΔΕΝ κάνει κρύο
99. Στην Ελλάδα τον Απρίλη ΔΕΝ κάνει κρύο
100. Στην Ελλάδα τον Απρίλη ΔΕΝ κάνει κρύο._

Από ήλιο όμως τίποτα.
Τουλάχιστον δεν βρέχει (ακόμη).
Άντε, καλό χειμώνα!!!

Απρίλη μου ξανθέ...

Η ομπρέλα σαν να μπάζει από παντού, οι γυαλοκαθαριστήρες στο αυτοκίνητο είναι για πέταμα και τα all star μου έχουν πιο πολύ νερό κι από τη λίμνη της Βουλιαγμένης.

Αν όταν γυρίσω σπίτι γράψω 100 φορές τη φράση:
"Στην Ελλάδα τον Απρίλιο ΔΕΝ βρέχει",
θα έχει αύριο πάλι λιακάδα;

Τέχνη, βανδαλισμός ή διαμαρτυρία;

Αυτό είναι το μνημείο του Κόκκινου Στρατού στη Σόφια. Ανεγέρθηκε το 1954, για να τιμηθεί η 10η επέτειος της απελευθέρωσης της Βουλγαρίας από τις δυνάμεις του άξονα. Ο ρωσικός στρατός μπήκε τότε στη Σόφια, απελευθερώνοντας την πόλη από τα ίδια τα βουλγαρικά στρατεύματα, που όμως ήταν φιλικά προσκείμενα στον Χίτλερ. Το μνημείο, μεγαλοπρεπές και αγέρωχο, τώρα πια αποτελεί τουριστική ατραξιόν για όλους όσους επισκέπτονται την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας.
Μια μέρα όμως οι κάτοικοι της πόλης αντίκρισαν αυτήν την εικόνα:

Οι απεικονιζόμενοι στρατιώτες είχαν μεταλλαχθεί σε ήρωες του "αμερικανικού ονείρου". Ο Σούπερμαν, ο Κάπτεν Αμέρικα, ο Τζόκερ, ακόμη και αυτός ο Σάντα Κλάους (το αντίστοιχο του δικου μας Άγιου Βασίλη), όλοι παρόντες να περιγελούν το παρελθόν. Ήταν όμως έτσι;
Κανείς δεν έμαθε ποτέ ποιός το έκανε και για ποιόν λόγο. Και το άγαλμα αποκαταστάθηκε σχεδόν αμέσως.
Ίσως όμως το κίνητρο των "δραστών-καλλιτεχνών" να μην ήταν ο βανδαλισμός. Μήπως η αμερικανική καταναλωτική εισβολή προσομοιάζει με αυτήν του Κόκκινου Στρατού; Μήπως όλοι αυτοί οι "λαϊκοί ήρωες" της Αμερικής είναι οι νέοι ήρωες του πρώην ανατολικού μπλοκ;
Και μήπως ο νέος ιμπεριαλισμός, αντί για όπλα, χρησιμοποιεί τη διαφήμιση και την καταναλωτική μανία που την ακολουθεί;

Λέω μήπως.

Πρώτες λέξεις, Νόμπελ & μπριάμ στο φούρνο

Ακόμα μια δύσκολη μέρα βαίνει προς το τέλος. Και μένουν τα ερωτήματα:

1. Ποιός μπορεί με τις πρώτες λέξεις να πάρει Νόμπελ λογοτεχνίας;

2. Ποιό γονίδιο ευθύνεται για τη δυσλεξία;

3. Με τι ταχύτητα πετάει ο αετός; Και τέλος,

4. Τί μελιτζάνα θέλει το μπριάμ: φλάσκα ή τσακώνικη;

Red Hot Chili Peppers: Dark Necessities

Το βραδάκι κανονικά δεν πρέπει να χαλαρώνεις; 

Να ακούς κάτι πιο slow;

Ε;

Ζωή πατίνι

Ωραία, οικολογική λύση για γρήγορη μετακίνηση στο κέντρο της πόλης-αρκεί να ξέρεις ισορροπία και να τηρείς τον Κ.Ο.Κ.
Υπήρχαν εδώ και καιρό σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, έφτασαν και στην Αθήνα.
Όταν βέβαια βλέπεις τοιχοκολλημένα τέτοια χαρτιά...

...αμφιβάλλεις αρκετά για το ευρωπαϊκό προφίλ της πόλης σου.

Καλημέρα! Και καλό μήνα!

Θεός.