Πάρνηθα, πρόθυρα καλοκαιριού 2020

Οπτικοποίηση της φράσης "με τα μούτρα στο φαΐ"...

Δον Κιχώτες της εκπαίδευσης

Δουλεύοντας διδακτικά σενάρια ιστορίας.
Όταν νιώθεις ότι οι ιδέες σου παραείναι ρηξικέλευθες για τη σημερινή εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Η μάσκα ΙΙ

Σχετικά με το ζήτημα "μάσκα":
-η μάσκα μούσι ΔΕΝ προστατεύει (κυρίως όταν την κάνεις "μούσι" για να κάνεις "φτου" και να ξεχωρίσεις τις σακούλες του σούπερ μάρκετ).
-η μάσκα που μπαινοβγαίνει ασκόπως ΔΕΝ προστατεύει.
-η ίδια μάσκα που φοριέται από την αρχή της καραντίνας ΔΕΝ προστατεύει.
-η μάσκα που φοριέται χωρίς λόγο (πχ στο αυτοκίνητο όταν ο οδηγός είναι μόνος του) ΔΕΝ προστατεύει.
-η μάσκα που κρέμεται από το ένα αυτί ΔΕΝ προστατεύει (συγχωρείσαι μόνο αν είσαι ο Βαν Γκογκ. Είσαι;)
Γενικώς, δεν ξέρω, δεν είμαι και γιατρός άλλωστε.
Νομίζω όμως ότι η λάθος χρήση είναι πιο επιζήμια από τη μη χρήση.

Σχεδία. Ξανά.

Μαζί με όλους εμάς, ξαναβγήκε στο δρόμο και η "σχεδία".
Μη διστάσετε να το τολμήσετε!
Οι πωλητές της φορούν κόκκινα γιλέκα και βρίσκονται σε κάθε γωνιά της πόλης.
Λες μια καλημέρα, δίνεις τα 4€, βοηθάς κόσμο να ζει αξιοπρεπώς και σου μένει και το περιοδικό, το οποίο έχει πραγματικά ενδιαφέροντα άρθρα.
Αγάπη, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια.
Αξίζει.

Keigo Higashino: Η λύτρωση μιας Αγίας

Αυτό που αγαπώ σε αυτόν τον συγγραφέα, είναι το ότι η εθνικότητα του αποτυπώνεται και στον τρόπο γραφής του. Τα εγκλήματα που περιγράφει είναι απολύτως συνηθισμένα. Θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Αλλά η περιγραφή τους, η εξέλιξη της υπόθεσης, η τελική λύση, είναι όλα καθαρά "ιαπωνικά".
Μετά την "Υπόθεση του υπόπτου Χ", ο Χιγκασίνο επανέρχεται με ένα νέο αστυνομικό θρίλερ: ένας εύπορος επιχειρηματίας βρίσκεται νεκρός στο διαμέρισμα του. Η βασική ύποπτη για τη δολοφονία είναι η γυναίκα του, που όμως αποδεδειγμένα την ώρα του φόνου βρισκόταν πολλά χιλιόμετρα μακριά από το Τόκιο.
Και έτσι ο επιθεωρητής Κουσανάγκι θα αναγκαστεί για άλλη μια φορά να ζητήσει τη συνδρομή του περίφημου "Ντετέκτιβ Γαλιλαίου".
Υπέροχο, μέχρι την τελευταία λέξη.
Από τον Κλειδάριθμο.

Σαν σήμερα, 13 Μαΐου

Διπλό ταξίδι στον χρόνο:
1. Ένα χαρτονόμισμα που κάποιοι δεν έχουν αντικρίσει ποτέ, κάποτε όμως μπορούσες να αγοράσεις σχεδόν 20 πακέτα τσιγάρα με αυτό.
Τώρα πια, ούτε καπνίζουμε (ευτυχώς), ούτε λεφτά έχουμε (δυστυχώς).
2. Στο χαρτονόμισμα απεικονίζεται ο Γεώργιος Παπανικολάου, ο έλληνας γιατρός που υπήρξε ο "πατέρας" του περίφημου παπ-τεστ, το οποίο έσωσε και εξακολουθεί να σώζει πολλές γυναίκες από τη μάστιγα του καρκίνου.
Γεννήθηκε το 1883, στις 13 Μαΐου, σαν σήμερα.

Υπερήρωες

Ποιός Batman και ποιός Spiderman;
Οι σούπερ ήρωες τη σήμερον ημέρα κατά τον Banksy είναι οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας.
Από το νοσοκομείο του Southampton, μια μεγάλη αλήθεια, για όλο τον κόσμο.

Βιοηθική πρόκληση

Το πρωί μίλησα με μια συνάδελφο, εκπαιδευόμενη διερμηνέα νοηματικής. Έκανε εξάσκηση-διερμηνεία σε ένα βίντεο με τίτλο "Η πανδημία ως βιοηθική πρόκληση". Ενδιαφέρον θέμα.
Για σκέψη εννοώ.
Το συγκεκριμένο βίντεο δεν το είδα βέβαια, είδα όμως γνωστούς και φίλους να διαφωνούν ποικιλοτρόπως στο φέισμπουκ. Όσοι δούλεψαν από το σπίτι, τα έβαλαν με όσους κάθησαν. Όσοι δεν πληρώθηκαν με όσους πληρώθηκαν. Όσοι δικαιούνται τα 800€ και δεν τα πήραν, με όσους τα πήραν. Οι πολέμιοι της κυβέρνησης με τους υποστηρικτές της.
Και όσοι πιστεύουν στην πανάκεια της απομόνωσης, με τους "συνωμοσιολόγους".
Αυτό που μοιάζει εντελώς αδύνατο για τον καθένα μας, είναι αυτό, το εντελώς απαραίτητο για την εποχή που ζούμε: το να μπεις στη θέση του άλλου. Του οποιοδήποτε άλλου. Γιατί όλοι ζοριστήκαμε, άλλος λίγο, άλλος περισσότερο. Χωρίς το ζόρι του ενός φυσικά, να αναιρεί το ζόρι του άλλου.
Κι αν η κανονικότητα για κάποιους είναι κοντά, για κάποιους άλλους φαντάζει μακρινή, ενώ ίσως για κάποιους ενδέχεται να βρίσκεται και πολύ πολύ πιο μακριά, σ' ένα αόριστο μέλλον.

ΥΓ: την πιο μεγάλη εντύπωση αυτές τις ημέρες μου έκαναν οι διαφανείς μάσκες για τους Κωφούς. Όταν το είδα, σκέφτηκα "τί καταπληκτική ιδέα!". Χρειάστηκε να δω ποστ Κωφών ατόμων για να καταλάβω πως, αυτές οι μάσκες είναι πολύ πιο αποτελεσματικές, όταν τις φορούν οι ακούοντες!

James Blunt: The Greatest

Need someone to be the greatest.
Αλλά άντε βρες τον.

Από το μέλλον, με αγάπη...

Η σημερινή μέρα για έναν άνθρωπο που ασχολείται με τη (δημόσια) ιστορία, μπορεί να αποτελέσει εξαιρετική αφορμή για σκέψη και έκφραση. Η Πρωτομαγιά ως απεργία. Η Πρωτομαγιά του '36 στη Θεσσαλονίκη, ή η Πρωτομαγιά του '44 στην Καισαριανή. Δεκάδες επέτειοι, δεκάδες αφορμές για μνήμη.
Όμως σήμερα εγώ δεν έχω διάθεση για ταξίδια στο παρελθόν, αλλά στο μέλλον.
Ποιά εικόνα μπορεί να διάλεγε ένας δημόσιος ιστορικός του μέλλοντος για σήμερα; Την Πρωτομαγιά του 2020;
Αν ζω το 2050, θα κάνω μια ανάρτηση για "το κορίτσι με το τρυπημένο τύμπανο" του Bansky. Φιλοτεχνημένο στο Μπρίστολ το 2014, από έναν δημιουργό-φάντασμα που κανείς δεν ξέρει ποιός πραγματικά είναι, το έργο αποτελεί αναφορά στον διάσημο πίνακα του Βερμέερ "το κορίτσι με το σκουλαρίκι".
Εδώ και λίγες μέρες, μια anticoronavirus μάσκα προστέθηκε στο πρόσωπο του κοριτσιού.
Για να δείξει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει ανεπιστρεπτί. Και ότι το παρελθόν πια επισκιάζεται από ένα αβέβαιο, ίσως ζοφερό, μέλλον.
Καλό μήνα να έχουμε!