Αυτό είναι το έβδομο στιλό από το πρωί, που έβγαλα από την πολυσυσκευασία με τα καινούργια.
Πολύ θα ήθελα να ήξερα πού πήγαν τα υπόλοιπα έξι, τα οποία δεν μπόρεσε να βρει κανένας από τους συναδέλφους (ούτε βέβαια και γω). Γιατί, αν το έχετε προσέξει ποτέ, ένα στιλό που χάνεται, σπανίως το ξαναβρίσκει κανείς.
Ήταν και μια μέρα δύσκολη, με τα τηλέφωνα να χτυπούν διαρκώς και καμιά δουλειά να μην ολοκληρώνεται στην ώρα της. Επίσης με την επικαιρότητα γεμάτη "αισιόδοξες" ειδήσεις: κορωνοϊός, παράνοια, άδεια ράφια σούπερ μάρκετ και καρναβαλο-απαγόρευση.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μου χρειάζεται μια απόδραση απ' όλα αυτά.
Να πάω κάπου, που να μην με αγγίζει τίποτα και να μη με βρίσκει κανείς.
Στη χώρα των χαμένων στιλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου