Η χώρα των χαμένων στιλό

Αυτό είναι το έβδομο στιλό από το πρωί, που έβγαλα από την πολυσυσκευασία με τα καινούργια.
Πολύ θα ήθελα να ήξερα πού πήγαν τα υπόλοιπα έξι, τα οποία δεν μπόρεσε να βρει κανένας από τους συναδέλφους (ούτε βέβαια και γω). Γιατί, αν το έχετε προσέξει ποτέ, ένα στιλό που χάνεται, σπανίως το ξαναβρίσκει κανείς.
Ήταν και μια μέρα δύσκολη, με τα τηλέφωνα να χτυπούν διαρκώς και καμιά δουλειά να μην ολοκληρώνεται στην ώρα της. Επίσης με την επικαιρότητα γεμάτη "αισιόδοξες" ειδήσεις: κορωνοϊός, παράνοια, άδεια ράφια σούπερ μάρκετ και καρναβαλο-απαγόρευση.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μου χρειάζεται μια απόδραση απ' όλα αυτά.
Να πάω κάπου, που να μην με αγγίζει τίποτα και να μη με βρίσκει κανείς.

Στη χώρα των χαμένων στιλό.

Κική Δημουλά: Συμπληγάδες συγκρίσεις

Περιμένω. Σὲ φουαγιὲ θεάτρου. 

Ὥσπου ν᾿ ἀρχίσει ἡ παράσταση βλέπω τί παίζεται πλαγίως ἐντὸς ἐνυδρείου ποὺ διασκεδάζει τὴν ἀναμονή.  

Τετράγωνο περίπου σὰν κουτὶ παπουτσιῶν στὸ νούμερο τῆς ὑπερβολῆς. Σὲ γωνία σφηνωμένο γιὰ νὰ γεύονται διπλὴ ἀσφυξία οἱ τοῖχοι. 

Μικρὰ ψαράκια ὅσο τὸ χρυσαφὶ τοῦ ἥλιου ἐπάνω σὲ χρυσόμυγας ξεριζωμένο βόμβο τρέχουν πανικόβλητα.

Σκυλόψαρο τζάμι τὰ κυνηγᾷ. 

Νᾶνος βυθός. Τὸν γαργαλάει εὔκολα μὲ τὰ κοντά της δαχτυλάκια ἡ ἐπιφάνεια.  

Συνθλίβεται ἡ πλεύση συχνὰ στὶς συμπληγάδες πέτρες-χαλίκι εὕρημα στεριανό. 

Κάθε τόσο ἀγωγὸς κρυμμένος στέλνει βίαιο ἀέρα φουρτουνιάζει κάπως ἡ ἀνία φύκια ξεμαλλιάζονται μὲ πλαστικὸν ὀλοφυρμό. 

Για λίγο καταποντίζεται ἡ ὁρατότης. 

Ὥσπου μισοπνιγμένη τὴν τραβᾶνε κατὰ πάνω κάτι φυσαλίδες ὀξυγόνου μικρὲς σὰν καρφίτσας κεφαλάκι ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τῶν ματιῶν μου τὴ λιγοστὴ φιάλη.  

Τί λυπᾶσαι, χρυσόψαρα εἶναι οὔτε ποὺ γνώρισαν θάλασσα ποτέ τους.  

Καὶ μεῖς πόσο τάχα γνωρίσαμε;

Κι ὅμως τὸ νοσταλγοῦμε αὐτὸ τὸ διόλου.

Σχολικός εκφοβισμός: Όταν η εικόνα μιλά καλύτερα...

Πώς μπορείς να εξηγήσεις στα παιδιά σου τα ανεξήγητα;

Ποιός φταίει τελικά;

Και πώς μπορεί να δοθεί λύση;

Η εικόνα βοηθά.
Όταν συμβαίνουν πράγματα, τα οποία σε κάνουν να ντρέπεσαι που ανήκεις στο ανθρώπινο είδος.

Maja Lunde: Η ιστορία των μελισσών

Τι κοινό μπορεί να έχουν οι ιστορίες ενός βιολόγου του 1852, ενός μελισσοκόμου του 2007 και μιας μητέρας του 2098; Θα μπορούσε ο άνθρωπος να επιβιώσει σε έναν κόσμο χωρίς μέλισσες;

Ζωντανεύοντας το εφιαλτικό σενάριο της εξαφάνισης των μελισσών, η Μάγια Λούντε συνθέτει ένα μυθιστόρημα, όπου συνυπάρχουν η οικολογία με το μυστήριο και η γνώση με την αγωνία.
Δεν ξέρω, ίσως φταίει η νεόκοπη ασχολία μου με τις μέλισσες, ίσως φταίει η πρωτοτυπία του θέματος, πάντως βρήκα το βιβλίο εξαιρετικό. Οι σελίδες κυλούν απολαυστικά και ο κόσμος των μελισσών γίνεται λιγάκι πιο κατανοητός για όποιον δεν τον γνωρίζει καθόλου.
Ήταν νούμερο 1 best seller στη Γερμανία το 2017. Το "save the bees" σε μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Και, όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο, "αυτό το βιβλίο θα βουίζει στο κεφάλι σας για καιρό".

Φλέβισε, Φλεβάρη, φλέβισε...

Όσο κι αν φλεβίσει ο Φλεβάρης,
το καλοκαίρι δεν θ' αργήσει να μυρίσει.

Μπορεί ο ήλιος να έχει ακόμα "δόντια", όμως η άνοιξη είναι ήδη προ των πυλών.

Και τα μελισσάκια το ξέρουν καλύτερα και πριν από όλους μας.

The Cure: Lovesong

Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am home again
Whenever I'm alone with you
You make me feel like I am whole again...

Μελισσόσφαιρα

Όταν ο χειμώνας μπαίνει για τα καλά, οι μέλισσες, προκειμένου να προστατέψουν τη βασίλισσα, σχηματίζουν μια σφαίρα γύρω της, ώστε να τη κρατούν ζεστή.

Ταυτόχρονα, τρώνε ελάχιστα και μπαίνουν σε ένα είδος "χειμερίας νάρκης".
Όταν η έξω "σειρά" παγώσει, μπαίνει στο κέντρο για να ζεσταθεί και αντικαθίσταται από την επόμενη.

Έτσι, σταδιακά, όλες οι μέλισσες περνούν απ' όλες τις θέσεις. Οι κηφήνες έχουν εξοριστεί προ πολλού, η βασίλισσα έχει σταματήσει επίσης προ πολλού να γεννάει, και κάπως έτσι περνά ο χειμώνας...

Stephen King: Εξύψωση

Ο Σκοτ Κάρυ είναι κάτοικος της θρυλικής πόλης Καστλ Ροκ, όπου διαδραματίζονται πολλά από τα διηγήματα του Κινγκ. Τον τελευταίο καιρό χάνει συνέχεια βάρος, χωρίς όμως η σιλουέτα του να αλλάζει στο παραμικρό. Ταυτόχρονα βρίσκεται σε μια διαμάχη με τις νέες του γειτόνισσες, ένα νεαρό ομοφυλοφιλικό, παντρεμένο ζευγάρι. Μήπως όμως οι προκαταλήψεις δεν είναι προϊόν διαφορετικότητας, αλλά άγνοιας; Θα καταφέρει ο Σκοτ να καταφέρει να πλησιάσει τις νέες γειτόνισσες, αλλά και να αλλάξει τη γνώμη που έχουν οι υπόλοιποι κάτοικοι για αυτές; Πώς αποκαλύπτεται ο καλύτερος εαυτός που κρύβουμε όλοι μέσα μας;

Ένας διαφορετικός, "soft" King, που, σε αντίθεση με τα ομώνυμα μπισκότα, δεν παχαίνει. Εξυψώνει.

Από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.