Τον αγαπώ αυτόν τον πίνακα. Τον ζωγράφισε ο Νταλί το 1931, αν δεν κάνω λάθος, θέλοντας να δείξει τη ρευστότητα και συνάμα την παντοδυναμία του χρόνου.
Κατά τη γνώμη μου εμπεριέχει το "τα πάντα ρεί", τη ματαιότητα του κόσμου ετούτου και τις "ιατρικές" ικανότητες του χρόνου, όλα αυτά μεταμφιεσμένα σε εικόνα. Πόσο στατική είναι η μνήμη; Και πόσο ευάλωτη στο χρόνο;
Είναι ένα από τα πολυσυζητημένα έργα του, γι αυτό και το επέλεξα σήμερα ως παράδειγμα για να εξηγήσω σε κάποιον τη σχετικότητα, όχι του χρόνου, αλλά της τέχνης.
Γιατί αυτά ακριβώς τα ρολόγια που κάποιοι τα θεωρούν εκκεντρικότητες του υπερρεαλισμού, για μένα είναι τέχνη που μιλά βαθειά μες την ψυχή μου.
Κατά τη γνώμη μου εμπεριέχει το "τα πάντα ρεί", τη ματαιότητα του κόσμου ετούτου και τις "ιατρικές" ικανότητες του χρόνου, όλα αυτά μεταμφιεσμένα σε εικόνα. Πόσο στατική είναι η μνήμη; Και πόσο ευάλωτη στο χρόνο;
Είναι ένα από τα πολυσυζητημένα έργα του, γι αυτό και το επέλεξα σήμερα ως παράδειγμα για να εξηγήσω σε κάποιον τη σχετικότητα, όχι του χρόνου, αλλά της τέχνης.
Γιατί αυτά ακριβώς τα ρολόγια που κάποιοι τα θεωρούν εκκεντρικότητες του υπερρεαλισμού, για μένα είναι τέχνη που μιλά βαθειά μες την ψυχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου